Karanlık bir gece,
Fonda Karadeniz müziği ve onun unutulmaz ismi Kazım ( Koyuncu ) ağbi,
Ve sen…
Düşüncelerin,
Hayal kırıklıkların,
Korkuların,
Umutsuzlukların,
Yitirdiklerin,
Unutmak istediklerin,
Pişmanlıkların,
Hepsi misafirin bu gece;
Kurtulmanın tek yolu;
Gözyaşların…
Sıkıntılarının her birini topla,
Önce okkalı bir küfür savur.
Sonra bağır,
Ve hepsini birden
Zehir yap, gözyaşı yap
Akıt sonsuzluğa…
Seni gece anlar,
Seni Kazım ağbi anlar,
Sarıl onlara.
Hep gülecek değiliz ya
Ağlamalı birazda.
Kendini bu ana kilitle
Ama bu gecenin de sabahı var unutma.
Uyandığında belki rahatlamış,
Ama bir o kadar hayata farklı bakar bulacaksın kendini.
Belki daha öfkeli,
Daha yalnız,
Daha anlamsız,
Daha sıradan…
Hepsi bu gecenin eseri
Bu yüzden boşalt içini, rahatla.
Bunların insanlığın,
İnsan olmanın gerektiği olarak düşün.
En büyük maharet insan olmak,
Hatta bu zor gecelerden sağlam çıkabilmek,
Tüm bunları başarmak.
Tüm bunların üstesinden gelebilmek.
En önemlisi;
Anı, acısı ve tatlısı ile yaşamak…
Gecenin ve Kazım ağbinin eşliğinde
