Yüregim sevmekten mi yoruldu yoksa sevmek agir mi geldi? Bilmiyorum…
Gerçekten sevdim mi yoksa sevmek istedigim için mi sevdim? Bilmiyorum.. Sevgiye aç oldugumu biliyorum. Benim için asil önemli olan sevmek ve sevilmek. Bu yüzden her geleni sevdim ve beni seviyor sandim. Çünkü; hepsi bana:" sen daha sevmeyi bilmiyorsun, ögrenmemissin, ben ögretecegim ve ayrilik yok artik" dediler. Sevmek konusunda bana defalarca nutuk verdiler. Sevgiyi öyle güzel anlatiyorlardi ki; bende sasiriyor hatta pismanlik duygusuna kapiliyordum "evet" diyordum,"ben gerçekten sevmeyi bilmiyorum" ama ögrenecegim karsimda ki insani kimsenin onu sevmedigi kadar çok sevecegim" diye sözler verdim kendime. Tipki onlarin bana verdikleri gibi.
Ben sözümde durdum. Sevdim… her birini ayri sevdim. Sevgime yüzlercesini katip sevdim. Ama olmadi sevgim yetmedi. hem de hiç birine… beklide yetme meselesi de degildi. Beklide sevgime inanmadilar… hak vermiyor degilim sevgiyi öyle güzel harciyorlar ki, öyle kolay dillerine alip kullaniyorlar ki benim sevgim de onlara yalan geldi. "benim ne suçum var" diyemedim. Sevgi konusunda ahkam kesenler öyle kolay kiriyorlardi ki anlam veremedim. Sanirim benim de insan oldugumu unuttular. Öyle çabuk, öyle kolay,öyle acimasizca kirdilar ki kalbi mi artik sevmeye korkar oldum.
Isin en aci yani da giderken yine beni suçladilar. Hep sevmemi,hep anlayis göstermemi,hep alttan almami ve hiçbir zaman gitmememi eskisi gibi sevmeye devam etmemi istediler. Çok defa kalbimi yokladim oyuncak mi diye! hem kirilacak, hem de sevmeye devam edecek. Kalp bu oyuncak degil ki…
O zaman anladim ki; sevgiyi, sevmeyi bilmeyen ben degil onlar. Bu yüzden kendimle gurur duyuyorum. Artik sevip sevmemeleri beni ilgilendirmiyor. Ben seviyorum ya, ben sevmeyi biliyorum ya gerisinin önemi yok. Önemli olan sevmek, sevebilmek, sevgine sahip çikabilmek.
Dünya öyle bir hal almis,insanlar öyle bir hale bürünmüsler ki.. sevgi kelimesi oyuncak olmus dillerde. Asil oyuncak olan sevgi olmus.
Kalpler katilasmis. Dünya bir tiyatro sahnesi olmus içinde yasayanlarda harika birer oyuncu olmuslar. Burunlari öyle havaya kalkmis ki gerçek sevgi ile alay eder olmuslar, burun kivirir olmuslar gerçek sevgiye. Gün gelecek yine yeniden birini daha sevecegim. Belki anlayacak, belki de anlamayacak. Sorun degil artik insanlardan farkli oldugumu ve sevgiyi bildigimi sevmeyi bildigimi biliyorum. Günün birinde umarim kalbin oyuncak olmadigini anlayan benim gibi biri karsima çikar… uzak bir ihtimal olsa bile…
