Duvara asılı dururdu, bizim sınıfın bir köşesinde…
Şu ilkokul fişlerinden bahsediyorum… 87 model!
Doğ, Ali Doğ!
Yaşa, Ali Yaşa!
Bak, Ali Ayşe!
Ne güzel! Ali! Ne güzel!
Tut elini Ali! Tut!
Kaç! Ali Kaç! (Ayşe’nin babası gelmiştir zira…)
Oku! Ali Oku!
Mezun ol Ali! Mezun ol!
Asker ol! Ali! Asker ol!
İş ara Ali! İş Araaa!
EVLEN ALİ! EVLEN!
Aslında ne kadar kolay bir hayat yaşıyormuşuz da haberimiz yokmuş…
Şablonlarımız falan önceden belliymiş hani…
Önce doğ, sonra yaşa ne yaşayacaksan…
Okulunu bitir bu arada… Askere yaylan…
Tezkereyi koy cebe, ekmek aramaya başla…
Bulunca da, parmağını yüzüğe yasla…
Toplum olarak nasıl bir ŞARTLANDIRILIYORSAK! Artık…
Görünmez bir baskı işgal ediyor resmen bedenlerimizi…
Ben mi?
Evet…
Ben de yaptım o hatayı…
Toplumun bu saçma sapan dayatmalarına daha fazla dayanamadım gibi SAÇMA SAPAN bir savunma yapacak halim yok… Merak etmeyin…
Ama öyle bir yönlendiriyorlar ki sizi, mecbur hissediyorsunuz…
Neyse ki benim evliliğim çok uzun sürmedi…
Şimdi mi?
Valla ne diyeyim… Allah ağzımın tadını bozmasın…
Keyfim bir hayli yerinde..
Ama sorumlu ve sorunlu bir yazar olarak kendimi yeni evlenecek olan ERKEK arkadaşlara karşı biraz daha fazla sorumlu hissediyorum…
Evet arkadaşlar! Siz de evleneceksiniz…
O kelepçe parmağa girecek bir defa…
Hiç kaçarı yok!
Peki düşündün mü hiç? Bir erkek neden evlenir yahu? diye…
Sana hemen yardımcı olayım…
Bir erkek;
”Bi gayfe yapta içelim gız!”demeyi istediğinde,
“Oğlum ibne misin? bul bir kız evlen artık”lafını duymak istemediğinde,
Gerçek anlamda yalnızlığı hissettiğinde.
”Sevgilisinden evlenmeden olmaz…Tarık!” sözünü işittiğinde,
Engin denizlerden çıkıp küçük bir akvaryuma girmeye karar verdiğinde,
”O; bendeki ben, ben de; ondaki o’yum” dediğinde,
İzdivaç programlarını izlemeye başladığında,
Çocuk yapmaya karar verdiğinde,
Ütü yapamamaktan gına geldiğinde,
Kendiyle ve hayatla girdiği muhakeme, muhasebe ve mukabelede bir devrin kapandığını anladığında…
EVLENMEYİ KAFAYA KOYMUŞ DEMEKTİR…
ZİRA…
ÖNCE BİR TECRÜBELİ ABİLERE DANIŞMAKTA FAYDA VARDIR KANIMCA…
(Eeee ne demişler…. Köprü’den önce son çıkışı kaçırma!)
Sevgili Ali Rauf,
Ellerine ve yuregine saglik. Kalemin dert gormesin:))
Evliligin kutsal bir kurum olduguna hala inananlardanim.
Opuldun alninin ortasin dan :))
Ankara’dan selam ve sevgiler…
🙂
Cin Ali,
Benim bunalımlarım, istikrarsızlıklarım vardı; ve her geçen gün derinleşiyordu. Beni hayatın kıyısına getiren bir bohem…
Ben evlendim, hayat normalleşmeye başladı.
Demem o ki Alican,
senin bünyen ya evliliğe bir kaç boy büyük, ya da bir kaç boy küçük gelmiştir.
Evliliğin hususiyetinden değil, senin ruhunun mevcudyetindendir yaşadıkların.
Bu noktada ben senden daha tecrübeliyim, gençler dediğime itibar etsin,
gözlerinden öptüm!
Sevgili Ali,
Eğer hala bekarsan kaybın az, ama bundan sonrası için 2,3,4,5…10 çarpılır kayıpların.
Elini çabuk tutmanı tavsiye ediyorum.