Türkiye’nin mevcut tablosu; başta yöneticiler olmak üzere, hepinize çok ciddi görevler düştüğünü göstermektedir.
1- Ne yazık ki, nüfusumuzun yüzde 12’si engellidir. (Yaklaşık 8 milyon engellimiz vardır. Aileleri ile birlikte en az 25 milyonluk bir kitle, sıkıntı içindedir.)
2- Nüfusumuz, gittikçe yaşlanmaktadır. Bu da himayeye muhtaç yaşlı sayısını, geriatri/MS/ Alzheimer vb. hastalıklara düçar olanların adedini arttırmaktadır.
Takdir etmek gerekir ki (makro bir plan olmasa da) devletin bu konulara ilgisi ve kaynak aktarımı her yıl artmaktadır. Mesela;
a) Evde bakılan vatandaş sayısı 403 bin 788’dir ve 2,9 milyar TL aktarılmaktadır.
b) Ödenen yaşlılık maaşı tutarı 1 milyon 232 bin 972 TL’dir.
c) Devlete ait 79 rehabilitasyon merkezi vardır. Kapasite 5 bin 157’dir. Özel sektöre ait merkez sayısı 150, kapasite 13 bin 121’dir.
d) Huzurevi sayısı 297 olup, kapasite toplam 24 bin 194’tür. ( Doluluk sayısı 19 bin 302’dir.)
e) Kamuda istihdam edilen engelli sayısı 101 bindir.
Yıllar itibariyle ilerleme vardır. Ancak yeterli düzeye ulaşmak için hepimizin el birliği ile gayret göstermesi gerekmektedir. Bir seferberlik başlatılmalıdır.
A) Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı’nın başkanlığında; Maliye- İçişleri- Sağlık- Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlıkları müsteşarlarının bulunduğu bir “Planlama- İcra ve Denetim Kurulu” oluşturulmalıdır.
a) Bu kurul; mahalli idareler/ valilikler/ üniversiteler/ ciddiyetini ispatlamış vakıflardan en geniş biçimde istifade etmelidir.
b) En hızlı biçimde, ‘Stratejik Plan’ hazırlanmalıdır. Engelli, yaşlı ve hastaların envanteri yapılmalıdır. Altyapı ihtiyaçlarını ve maliyetlerini tespit etmelidir. (Mutlaka, çok geniş bir ‘Ar-Ge ve Proje Üretim Birimi’ kurulmalıdır.) Yurt içi ve dışı uygulamalardan istifade edilmelidir.
c) Uygulamaya paralel olarak; ihtiyaç duyulacak bakım elemanlarının (eğitici, hemşire, hasta bakıcı, psikiyatris, refakatçı, doktor, fizyoterapist, masör ve masöz vb.) eğitimi başlatılmalıdır. Böylece on binlerce evladımıza, kız ve kadınımıza istihdam imkanı doğacaktır.
d) Özellikle vakf/hazine / belediye/ il özel idaresi arazileri tercih edilerek, şehrin dışında mümkün olan en geniş alanlarda; bakım-eğitim-rehabilitasyon merkezleri ve yaşam köyleri planlanmalıdır. Elbette mevcut kamplar/ tatil köyleri vb. sosyal tesisler de bu amaca tahsis edilmelidir.
e) Kurul, tüm uygulamaları, en titiz biçimde denetleyebilecek bir düzeni de teşekkül ettirmelidir. Bu konuda, mülki ve mahalli idarelere de görev ve sorumluluklar vermelidir.
B) Bu geniş ve milli bir projedir. Yeterli kaynak sağlanmalıdır. Bunun için de;
a) – Tüm su-elektirik-doğal gaz-telefon vb. faturalara,
– Vapur-uçak-tren-otobüs-şehir içi taşıma-tiyatro-sinema-müze-ören yerleri spor karşılaşmaları vb. tüm biletlere,
-Milli piyango-spor toto vb. tüm şans oyunları kuponlarına,
-Tüm beyannamelere, noterce tasdik edilen belgelere,
25-50 veya 100 kuruş gibi kimseye ağır gelmeyecek eklemeler yapılmalıdır.
b) Sigara ve içki satışlarına; Taşıt Alım Vergisi/ Motorlu Taşıtlar Vergisi ve Emlak Alım Vergisi gibi ödemelere; pasaport-nüfus kağıdı-silah ruhsatı gibi uygulamalara ağır gelmeyecek ilaveler konmalıdır.
c) Genel bütçeden; mahalli idarelerin- sendikaların-tüm meslek odalarının- TOBB- RTÜK- bankalar ve sigorta şirketleri vb. bütçelerden belirli bir pay alınmalıdır.
d) Bu kurumların harcamalarının tümünde, KDV oranı yüzde 1 olmalıdır. Aynı şekilde buralarda çalışanların ücretlerinde, Gelir Vergisi Stopaj oranı da yüzde 1’e indirilmelidir.
e) Yapılan ‘kuruluş yıldönümü’ vb. kutlamaların, mutlaka bir hayır işine yönlendirilmesi sağlanmalıdır.
f) Her konuda; tüm yazılı ve görsel medyanın en geniş biçimde desteği sağlanmalıdır. Halkımız en geniş biçimde bilgilendirilmelidir.
g) Yeşil kart rezaleti/ yolsuzlukları, istismarları önlenmeli; sadece yaşlılara, engellilere, devamlı hastalığı olanlara kart verilmelidir. Buradan sağlanacak çok ciddi tasarruf engellilere aktarılabilir.
Tanıma imkanı bulduğum Sayın Fatma ŞAHİN’in, bu projemize sahip çıkacağına inanıyorum. Halkımız da bu çok hayırlı icraatlara mutlaka destek verecek, üç-beş kuruş için vızıldamayacaktır. Gelecekte bende aynı duruma düşebilirim diye düşünecektir.
Dileğimiz; tüm engellilerin, yaşlıların, hastaların ve muhtaçların; en güzel yaşam köylerinde/ rehabilitasyon-eğitim ve tedavi merkezlerinde himaye altına alınmasıdır. Milyonlarca insanımızdaki “ben ölürsem, bu yakınımın hali ne olur?” endişe ve ızdırabının sona ermesidir. Belirli eğitim ve tedavi ile milyonlarca engellinin, kendine yeterli hale getirilmesi ve topluma kazandırılmasıdır.
