Canım oğlum, Kerim’im; ‘’En güzel miras, bu alemden giderken arkanda hayırlı evlat bırakmaktır.’’ demiş atalarımız. Sen o hayırlı evlatlardan birisin sevgili oğlum. Babam, annem benden memnundu, ben de senden çok memnunum. Yaradan tüm iyi dileklerini gerçek yapsın diye duacıyım.
Bugün tam 41 yıl önce seni kucağıma verdiklerinde on parmağın ağzındaydı. Dimdik başın, simsiyah saçların ve koyu kahve gözlerinle bana bakıyor bir yandan da parmaklarını emiyordun. Hiç unutmadım o anın sevincini, huzurunu, bana verdiği mutluluğu… İnan bana yavrum, bugün gibi yaşıyorum. O an içime sinen evlat kokusu hiç geçmedi. Hem biliyor musun evlat sevgisi hiçbir şeye benzemiyor. Yeryüzünün neresinde olursan ol, evlatların seninle birlikte bedeninde, ruhunda yaşıyor. Nefes alır gibi evlatlarını düşünüyor, her şeyden önce onların iyi olmasını diliyorsun.
Kerim’im, Yaradan sana iyi bir eş, hayırlı bir evlat versin diye tüm yüreğimle diliyorum.
Annen
Şükran GÜNAY
