Bildiğimiz gibi Dünya tarihinde görülmemiş bir savaşın, duyulmamış bir acının destanlaşmasıdır Çanakkale.
Can, mal, mülk, yar, ana, baba, eş, dost bir kenara itilip sadece ’’ Önce Vatan ’’ diyerek göğüslerini gere gere, başları dik, onurlu, gururlu, cesur, sadık, hür, eşi benzeri görülmemiş bir halkın o güne kadar yaşanmamış mücadelesidir Çanakkale.
Her karış toprağı mermi ve cansız bedenle dolu olan, her karış toprağına kan değen, her karış toprağına bir hayat bırakılan, kimsesiz bir mezarlıktır Çanakkale.
Bugün 18 Mart. Çanakkale’de hiç düşünmeden, gözlerini dahi kırpmadan canlarını sadece ve sadece ’’ Vatan Sağ olsun ’’ diyerek feda eden yüce şehitlerimizi anma günü.
Söylenecek fazla söz yok aslında.
Atam söylemiş son sözü Çanakkale Boğazı’nda.
’’Kanımızın son damlası da bu topraklara akıncaya kadar hep son sözümüzü söyleyeceğiz. Hep vatan sağ olsun diyeceğiz.’’
Bu vatan sizden bize emanet, biz sahibi değil bekçileriyiz, sizden aldığımızı bizden sonrakilere iade edeceğiz.
Bu vatan için kim bir zerre de olsa hizmet etmişse bu millet onu şerefle yâd edecektir. Siz bu vatana hiç kimsenin yapmaya bile cesaret edemediği bir hizmet ettiniz. Bu millet tarih sahnesinden silininceye kadar sizi şerefle yâd edecek ve sizi hep layık olduğunuz yerde gönüllerde yaşatacaktır.
Vatan sağ olsun, uğruna canlar feda olsun. Şehirlerimizin ruhu şad mekânı cennet olsun.
Ercan bey,
Okudukça boğazıma düğümleniyor.Ikı dedemde Canakkalede sehıt oldu.
Bir şehidin annesinin cephedeki komutana yazdığı mektupta şöyle deniyor: “Kumandan beyefendi. Evvela saygılarımı sunarım. Oğlum Ömer Onbaşı’nın şehit olduğuna dair mektubunuzu aldım. Tekrar ve tekrar okudum, pek çok sevindim. Sevindim ki şehit anası oldum. Allah yakın zamanda sizi de sevindirsin.
Bır ana ıcın bunların soylenmesı kolay degıldır.
Bu sozler vatan ıcın soylenıyorsa bızlerde o emanetlerın bekcılerı olmak zorundayız.
Daha sakalı bıtmemıs cocuklarımızın kanları var yerde.
Bır karıs toprak ıcın bunca mucadeleler verılmısken bız hala ozellestırme adına topraklarımızı 50-100 yıllıgına kıraya verıyoruz ya da satıyoruz(topraklarımızı) kıyılarımızı…
Askerlık yan gelip yatma yeri degildir diyen bir zihniyet bebek katiline sn.demıstir.
Sehitlerimize de kelle…Acaba sehıtlerimiz hakkını helal eder mi bunlara…Bizi affedin!
Bu günlere geldiğimiz de, O mübarek insanlara, insanoğluna yüklenebilecek en ağır yükü omuzlamış şehitlerimize… Geride kalan gözyaşı kurumuş analara, eşlere ve adı yetim konmuş tüm yavrulara saygıyla anma ve duadan baska ne yapıyoruz?
Bu vatan sizden bize emanet, biz sahibi değil bekçileriyiz, sizden aldığımızı bizden sonrakilere iade edeceğiz.
Ankara’dan sevgıler…