Her yıl aynı nakarat söylenir biz kadınlara.
Kadınlarımız bir güne sığdırılamayacak kadar önemli ve hassastır diye başlar beylerimiz. Senenin geri kalan 364 günü bunun tersi olur lakin. Bakın Meclise, bakın siyasal partilere, bakın vakıflara, derneklere, bakın sokakara, bakın işyerlerine her taarfta erkekler dolu.
Söz hakkı, oy hakkı, inisiyatif kullanma durumu, yönetimde yer alma durumuna baktığımızda ve bunu sorguladığımızda yine yılın 364 günü alışık olduğumuz başı öne eğik kem-kümden ibaret tavır ve davranışlar.
8 Mart Dünya Kadınlar günü sanki 23 Nisan Ululsal Egemenlik Bayramında Başbakan’ın veya Cumhurbaşkanı’nın koltuğuna oturtulmuş çocuğun konuşmalarını dinledikleri gibi dinlerler bizi beylerimiz. Gayrı ciddi ve bıyık altından gülerek. Her zaman fiziksel güçlerini sözlerinin veya iddialarını altına destek yaparak.
Öyle ya, demokrasi ne ki, güçlünün sesinin oyunun kurallarına göre yansıması değil mi? Haliyle erkek güçlü olunca, sadece ortaya deklere edilmiş, kuralları belirlenmiş erkeklerin egemenlikleri ile karşı karşıya kalıyoruz.
Bu durum kendini en medeni olarak ifade eden partilerde veya derneklerde bile böyle. Bunun tek istisnası, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği ve Kadın dernekleri. Onlar da ya kurucusundan ya da doğasından bu şekilde.
Bu aritmetik kombinasyonun değişmesi ancak beylerin inisiyatiflerinden fedakarlıkta bulunmaları ile mümkün. Bu da imkansız bir gerçek. O halde kimseni bu tür değişikliklerin yapıacağını beklememesi gerekeri diyeceğim ama demiyorum. Çünkü bu bir maraton. Yıldan yıla günden güne erkeklerin bu egemen dayatmacı “inisiyatifi elinde tutma” gayretleri biz mücadeleci kadanlarca azaltılacaktır.
Bu nedenle, ümitsiz gibi görülse de maratonun sonu, koşmaya, her alanda her ortamda bu haksızlığı dile getirmeye devam edeceğiz.
Bu günümüzün bu günlerde kalmaması için bütün kadınların hakları ve inisiyatifleri konusunda hukuk çerçevesi içinde ısrarlı olmaları gerekmektedir.
Yol uzun, yürümeğe, söz uzun ifade etmeye devam diyoruz.
Sağlıcakla kalınız efendim.
