Yaşadığın hayatta kadir kıymet bilmek istersen eğer unutma sadece kendi kıymetini bil. Değer verip kıymet bildiğin pek çok insanın buna hiçte layık olmadığını görürsün sonradan.
Bazılarının menfaat için sana yaklaştığını görürken bazılarının da iyi gün dostları olduğunu anlarsın. Aslından her insanın ne maksatta olduğu baştan bilinir ama yine de sen insan olarak ona bir değer verirsin. Pek çoğu içinde hatırı sayılır eziyetlere katlanmışsındır. Ama onlar işleri bittiğinde seni unutmuşlardır.
Belki anlar kendine döner diye defalarca şans tanırsın fakat ne mümkün bu tür insanlar işleri bittiğinde en yakınına bile sırt dönecek kadar ucuzdurlar.
Öyle olur ki ciğeri beş para etmez insanlar kendilerini en yüksek değerden hesap ederler, kendilerini herkesten uyanık ve akıllıyım sanarlar.
Seni ise lazım olduğunda kullanılacak bir eşya gibi görürler. Ya da nasıl olsa bizim dediğimizi geri çevirmez gibi bakarlar. Senin içyapını iyi bilirler, iyi niyetini hoş görünü, insanlık anlayışını baştan tespit etmişlerdir. Seninle olan ilişkilerinde ise kendilerini uyanık seni saf görürler. Çünkü el uzatan, veren hep sen olmuşsundur onlar bunu iyi değerlendirirler.
Kim kazanır, kim kaybeder belli olmaz ama sonuçta kaybeden yine onlardır. Kendi çıkarları doğrultusunda başkalarını işleri düştüğü zaman kullanma arzusunda olan bu kişilerin asıl yüzleri hemen ortaya çıkar. Alacakları cevap ise onları memnun etmeyecek hemen yüz çevireceklerdir. Bu davranışlarından dolayı utanıp utanmayacakları ise ayrı bir konudur.
Hele senin onlara bir işin düşüpte aradığında sanki kendilerini ulaşılmaz bir menzilmiş gibi görüp kırk mazeret uydururlar. Zamanında senden ne kadar faydalandıklarını, senin her sıkıntılarında yanlarında olduğunu çoktan unutmuşlardır çünkü.
Belli bir yerlere gelip bir şeyler sahibi olduklarında, onlar için ahbaplık, dostluk, hısım akrabalık bitmiştir. Hiç düşünmezler ki sonunda çalacakları kapı aynı kapıdır.
Görülüyor ki yüzüne gülecek kadar dost sandığın bu kişiler arkandan konuşacak kadar da yüzsüzlerdir aynı zamanda.
Hayattan aldığım tecrübeye dayanarak hep şunu demişimdir. Eğer birine kıymet vereceksen sadece kendine kıymet ver ya da kıymet bilene kıymet ver. Kıymet bileni de önceden bilemeyeceğin için en doğrusu sadece kendine kıymet ver. Hiç değilse kendim ettim, kendim buldum dersin.
İşte bizim örnek insanlık anlayışımız. Birde başka açıdan bakalım, kendine bir iş edinebilmek ya da içinde düştüğü durumdan kurtulabilmek öpmedik için el ayak koymayanlar iş başına geldiğinde seni beni beğenmezler kral kesilirler.
çine düştükleri kibir ya da kuruntularından dolayı yanlarına varmaya bile çekinirsin. İçinden şöyle bir şey geçer onlar için ya ben bunları önceden de tanıyordum şimdi ne olmuşlar. Evet, onlar şimdi çok farklı olmuşlar. Hani insan olamayan Valinin bak adam oldum diye babasını ayağına getirttiği gibi.
Bizler böyle oldukça toplumda ne memnuniyet nede huzur olur. Herkes ayrı bir kasıntı içinde başkalarına basit gözle bakmaya başlar. Ne yazık ki yaşadığımız şu günler de bu tutumların örneklerini yaşamaktayız.
Dün el ayak öpenler bu gün emir verir duruma gelmiş insanlara tepede bakmaktadırlar. Bunlarla bir iş görmeye kalktığın zaman da var sonucunu sen düşün. Allah öylelerine muhtaç etmesin kimseyi. Yoksa işimiz çok hem de çok zor.
En doğrusu yine bizler kıymet vereceksek kendimize kıymet verelim.
