Katman katman olunca anılar, kalemimden taştılar
Onlar yaşanmış, anılmış, en özel yerde saklanmıştılar…
*********
Mazi olmak için bak bu gün geçiyor önünden!
Yarın birşey kalmayacak elinde Bugün’ünden.
*******
Yıldırım hızıyla akıp giden hayatta nice kışlar, güzler, baharlar yaşadık. Onlar derin izler bırakarak çekip gittiler; mutluluklar, özlemler, arayışlar, pişmanlıklar, dize vuruşlar, sevgiler, başarılar, hayaller, kırıklıklar gibi.
Onların bıraktığı tortular, yüreğimizde kabuk bağlayarak sessizce yatıyorlar vakit onları antika değerine ulaştırıncaya değin.
Geçmişte yaşadığımız pek çok anının bıraktığı tat, bazen içinde bulunduğumuz günün tadından üstün gibi gelir insana.
Dünde kalanları hatırladığımızda, yaşanmış bitmiş, gitmiş olanlara karşı özlemli duygularımız uyanır bazen. Üzerimizden geçen zaman sanki eski günlerimize güzelleştirme operasyonu yapmış gibi. Oysa zahmeti gitmiş rahmeti kalmıştır mazinin hatıramızda.
Mazi ile ilgili olan her şeyin duygusal bir boyutu vardır. Her birinin içinde bir yudum hüzün saklıdır. Çünkü geriye dönüşü olmayan yolda hızla yol almaktadır mâzi.
Düne özlem duyduğumuz gibi yarından da heyecan duyar, hayaller kurarız ama nedense bugünümüzün farkında bile olamayız.
Elimize bir kez geçen ömür sermayesi en değerli varlığımız olduğu halde, en hoyratça ve savrukça harcadıklarımızın başında gelmekte ne yazık ki!..
Bir gün mutlaka bitecek olan ömrün bilincinde olmamıza rağmen kıymeti harbiyesi olmuyor sonu görünmedikçe.
Yaşam süremiz sınırları çizilerek elimize verilseydi, acaba nasıl kullanırdık diye sık sık düşünürüm.
Delinin post teki saydığı gibi saliselerimizi saya saya mı geçirirdik?
Her adımımızı cetvellerle mi ölçerdik? Yoksa;
Vur patlasın çal oynasın misali mi harcardık?
Dünyada kalma süremizin belirsiz olması bizi ebedi kalacak hissi verdiğinden dolayı zaman israfının korkunç boyutlarıyla yaşamda kulaç atıyoruz. Elimize tekrar geçme şansı olmayan hayatın ziyan oluşundan asla kaygı duymuyoruz ama iki kuruşluk bir eşyamıza zarar gelse yüreğimizden yanıyoruz ne yazık ki!..
Yazı-resim Asuman Soydan
