Bir zamanlar hep yanında olanlar seni terk edip giderler bir gün. Sebebi ne olursa olsun herkes başı derdine düşer, kendini ortaya koymaya çalışır. Karşına çıkıp bende varım diyebilir.
Gün gelir samimiyetine sığınıp sır verdiğin, kader birliği yaptığın, çileyi birlikte çektiğin o insanların iç yüzleri ortaya çıkıverir konu menfaat olunca. Dostluğun ve dostların hepsi bitmemiştir tabi ki ahde vefayı bilenler, öze değer verenler yine yanındadırlar. Onlarla devam edersim yola kaldığın yerden. Seni sırtından vurmaya çalışanların olabileceğini aklına bile getirmezsin.
Kırılırsın defalarca içine atar bildirmezsin yanında kalan gönül dostlarına, onlarda kırılmasın diye. Sonra gerçek ve sahte dostları ayırmak istersin bir birinden, kendini sorarsın. Gözünün önünden şu sahneler geçer.
Benim sevincimle sevinebilir, benim acımla üzülebiliyorsa işte o gerçek dosttur. Ona güvenilir. Fakat birde iyi gün dostu dediğimiz türden olanlar vardır. Bunlar da senin iyi gününde hep yanın da gibidirler, bir dediğini iki etmezler. İşte sırtından vuranlarda onlardır.
Başın dara düştüğünde onlardan kimseyi bulamazsın yanında. Dağılmışlardır hepsi. Çünkü artık senden faydalanamayacaklarını görmüşlerdir, kendi menfaatleri peşine düşmüşlerdir, artık seni kullanamayacaklarını görmüşlerdir.
Bu durum siyasette de normal yaşamda da aynıdır. Dizinin dibinde oturup el ayak öpenler zaman gelir seni terk ederler. Senden alacaklarını almışlardır, senin sayende tutunacak dal bulmuşlardır. Sana ihtiyaçları kalmadığını anladıkları an dostluk ve vefa biter orda.
Yeri gelince senden övgü ile bahsederler, minnet duyarlar fakat bu davranışın samimi olmadığı ilk bakışta bilinir. Aklı sıra seni kıranlar şimdi sanki özür dilercesine, mahsumiyet içine bürünürler. Mahcup olduklarını da gizleyemezler yüzlerinden.
İşte iyi gün dostu olanlar bunlardır. Bunlar ateş çemberin de bile dostu bırakıp kaçabilenlerdir. Kapıda beslediğin köpek kadar bile dost olamazlar. Asıl dostlar ise kara gün dostu dediğimiz insanlardır.
Onları her zaman yanında bulabilirsin ama bunların sayıları da çok azdır. Bazen bir karar alırsın, en iyi dost yine insanın kendisidir diye, kimseye güvenmezsin. Fakat insan tek başına olamaz ki illaki birileri ile olmak zorundasın. Yine sarılırsın yarım kalan işleri tamamlamaya. Nereye kadar götürebileceğini bile düşünmeden. İçindeki aşk sevgi iter seni bozulan her şeyi sil baştan düzeltmeye.
Kadim dostlar yanındadır, onların vefalı olduğunu iyi bilirsin, ama ihanet eden sahte dostların için de üzülürsün, yıkılırsın.
Senin dar gününde herkes yanındadır sözde. Herkes kendince anlatmaya çalışır seni, ahdi vefanın önemini anlatırlar sanki buna saygı duymuş gibi.
Ne olursa olsun gün gelir hak yerini bulur, yapan yaptığından utanır. Böyle bir günde ise gerçek yüzler daha kolay seçilir. Fakat önemli olan iyi gün dostu olmamak, dar gününde seninle beraber olmaktır. Seni yalnız bırakmayan,unutmayan dostlar sağ olsun.
