Senin beni nasıl gördüğün bana hangi gözle baktığın önemi değil ki herkes kadar dertli isem, bazılarından fakirsem, çoğundan da zenginim gönlümce. Senin için ağladığım gecelerim varsa kahkahalara sarılmış anılarımda var. Taşıdığım hayallerim, söylenecek türkülerim, paylaşılacak dostluklarım da var benim.
Bak, şunu da söyleyim sana bilmeyene sevmeyi öğretecek kadar büyük ve vefalı bir kalbimde var. Aman sende diyeceksin ama biraz sitem edeyim sana, sen kendini ne sanıyorsun bilmiyorum ama inan senin gibileri o kadar çok ki bu dünyada fazla aramadan bile bulunabiliyor. Ama nedense sen kendini baha biçilmez kumaş gibi görüyorsun. Sen kendi değerini kendin biçtiğin için öyle görüyorsun. Sana olan bu sitemim sadece, senin bendeki değerini biliyorum. Bu başka bir şeyle ölçülmeyecek kadar büyüktür.
Bilmiyorum beklide öyle olman gerekiyordur, belki de istemeyerek böyle yapıyorsun. Ama her şeyi anlatmanın da bir yolu var be arkadaşım. Eğer dilin varıp söyleyemiyorsa, gözler de anlatır bunları.
Bizde az çok mürekkep yaladık anlarız her halde. Sanki sır olup gidercesine kaybolman anlamsızdı, en azından iki satır yazabilirdin. Aslında biliyorum dilin öyle dese de kalbinin demediğini, belki de sen haklısın böyle olması daha doğrudur.
Fakat unutulmuyor be dostum. Biliyor musun ayrılmak zor değil, zor olan ayrıldıktan sonra anıları unutmaktır. Zor olan keşke dediğim umutların tükenmesidir.
Hasretin hep benimle kaldı biliyor musun sen gittikten sonra. Hiç unutamadım seni.
Hep o türküyü söyledim dilimden düşürmeden. Ne zaman kolu sarılı birini görsem yüreğim cız etti sanki seni gördüm gibi. Seni tanıdıktan sonra o kadar çok düşündüm ki geç fark edilen bu bağlılığı. Birden içine düştüm bilmediğim çok şeyin. Ama hiç böyle olmamıştım ki ben. İnan o duyguları sende yaşadım sensiz.
Fakat ne yapsam ne etsem faydasız biliyordum. Ayrı dünyaların insanıydık. Ancak hayal edebilirdik yaşanabilecekleri. Yıllarca içimizde yaşatabilirdik adına sevmek dediğimiz bu sıcaklığı. Biliyor musun senin sıcaklığın halen içimde duruyor sen fark etmesen de.
Seninde beni unutmadığını biliyorum. Ama dedim ya iki dağın birleşmesi ne kadar zor ise bizimki de öyle. Bunu bildiğim için kendimi teselli edebildim, gönlümü avutabildim. Buraya kadar tamam senin mutluluğun inan beni çok hem de çok sevindirir. Lakin iki satır yazıyı çok görmen de acımasızlık değil mi?
Sana haksızlık ettiğimin farkındayım sayfalarca yazmak istediğinden de eminim ama senin öyle gerekiyordur buna da saygı duyarım. Gör ki gönül öyle demiyor işte. Hiç vefasız ve ucuz olmadığım için unutamıyorum güzellikleri. Sana olan özlemimden, hasretimdendir sitemim yoksa ki sen o kadar asil sin ki benim gözümde. Başkalarında olmayan ve tarif edemediğim bir şeyler var sende.
İşte böyle arkadaşım lütfen hoş gör sende beni olmaz mı? Bilirsin bazen insanın duyguları kabarınca dökülüp geliyor bunlar dilimizden. Gönül de ferman dinlemez ya bazen işte öyle bir şey olsa gerek buda.
Önemli olan ne biliyor musun? Sen mutlu ol, her şey senin gönlünce olsun. Ben kendime kahrederim. Hani kader utansın deriz ya onun gibi işte. Şunu bil yeter ne kadar uzakta olursan ol ve ne dersen de inan unutulmayacaksın.
