Dörtyol’dan Yükselen Feryat

Dörtyol’dan Yükselen Feryat: Durun Bu Yol Çıkmaz Sokak!

Türkiye zor günlerden geçiyor…

İçteki ve dıştaki hainler boş durmuyor.  Ne zaman Türkiye istikrarlı bir ortam yakalasa, diyalog ve hoşgörü ortamı oluşsa, demokrasi ve insan hakları konusunda adımlar atılsa bir yerlerden düğmeye basılıyor ve Türkiye’nin figüranları devreye giriyor.

Figüran başının da piyonlara verdiği talimat gereği insanlarımızın birbirlerine kırdırılması, kardeşi kardeşe düşürme senaryosunun işlendiği “aponun son numarası” filmi İnegöl’de vizyona girdi.  Filmin ikinci gösterimi Dörtyol’da gecikmeden servis edildi.

Tam oyun bitti, sahne indi derken, şu anki görev başındaki benzin dökücüler sahneye girmek için harekete geçti. Sahne yeterince hareketli değildi. Bu sahneye bol kanlı aksiyon lazımdı. Yakılmak istenilen fitne ateşi daha da alevlenmeli, alevler yükselmeli, sadece Dörtyol ağzında değil, dört bir yanda alevlenmeli, bu alev hissiyatı yüksek gençlerin nefesi ile körüklenmeliydi. 

Tam fitne ateşinin alevlenmesi için tüm malzeme toplanmış, alev her yere sıçrama eğilimde iken kahraman itfaiyecilerimiz yetiştiler. TV ekranlarında izlediğimiz itfaiyecilerin amirinin Dörtyoldan yükselen feryadı tüm Türkiye’de yankılandı: Durun bu yol çıkmaz sokak!

Evet bizim her zaman itfaiyeci ruhlu insanlarımız çok olmuştur. Ve bunların çoğunun adını da bilmeyiz, nerede yattığını da. Gidin Çanakkaleye, gidin İnönü’ye, gidin Dimetokaya, Çonkbayırına, gidin Türkiye’min her yerine. Orada sırt sırta, omuz omuza yatan her etnik kökenden kahraman itfaiyeci ruhlu isimsiz kahramanları görürsünüz.

İşte bu isimsiz kahramanların son neferi Dörtyol’da idi. Ateşe bilmeden odun atmak isteyen, nefesini üfleyen veya üfleyecek olanların yüzünü okşayarak, “yapmayın, etmeyin, Allah’ını seven ateşten uzaklaşsın” feryadı ile ateşin üzerine giden, ateşin yayılma ihtimali karşısında; bir babanın evladına duyduğu sevgiyle, gençleri ateşten uzak tutmaya çalışan ismini bile bilmediğim müdürüm. İsmini bilmemize de gerek var mı?  Biz sizleri çok iyi tanıyoruz. Sizler bu vatanın fedakar, kahraman, sorumluluk duygusu ile tir tir titreyen cesur yürekleri değil misiniz? Vallahi de onlarsınız. Billahi de onlarsınız. 

Bu fitne ateşine yakmak isteyenlere de aynı feryatla; Durun bu yol çıkmaz sokak! diye haykırmak isterim. Bu ateşin bir gün sizi de yakacağını biliyorum ama o güne kadar sen yaksan da bir yakmayacağız, sen vursan da biz vurmayacağız, sen yıksan da biz yıkmayacağız. Sen sana yakışmayanı yapsan da, biz bize yakışanı yapacağız. Ama bu arada Halepçe’yi unutma. Saddamın zulmünden kaçarken can havliyle sığındığın bugün yakmak istediğin kardeşleriniziz biz. Ve biz bir mozaiğiz. Bu mozaikte her zaman yan yana, omuz omuza bugüne kadar durduğumuzu neden göremiyorsun. 

Bu fitne ateşi seni yakmadan o ateşi söndür. Gel bak yanımızda ki yerin hala boş duruyor. Seni bekliyoruz.