Zamanın ruhu değiştikçe, insan ilişkilerinin de rengi soluyor. Eskiden dostluk; omuz omuza yürümek, dara düşenin elinden tutmak demekti. Şimdi ise çoğu ilişki, çıkar terazisinde tartılıyor. İyilik, karşılık beklenerek yapılıyor; selam bile menfaatin gölgesinde veriliyor. Tam böyle düşünürken bir şairin şiirine denk geldim.
Şair Yasin Doğan’ın kaleminden dökülen dizeler, aslında hepimizin içini burkan bir gerçeği dile getiriyor:
“…İşe yaramaz bir adam olursun.
Herkesin gerçek yüzünü görürsün.
Kalbin acı çeker çok üzülürsün.
Bu dünya menfaat dünyası olmuş.
Selam bile vermez çıkarı yoksa.
Peşinden koşarlar cebin doluysa.
Ben istemem eğer insanlık buysa ?
Bu dünya menfaat dünyası olmuş.
Kimi tapar olmuş sanki paraya.
Beyaz bile diyen vardır karaya.
Yeter ki çıkarlar girsin araya.
Bu dünya menfaat dünyası olmuş.
Nasıl anlatayım size zamanı ?
Sevmez kimse artık doğru olanı.
Rağbet görür sahtekârın yalanı.
Bu dünya menfaat dünyası olmuş.”
Ne acıdır ki, insanlar artık kalbinin güzelliğiyle değil, cebinin doluluğuyla ölçülüyor. Gerçek dostluk, nadir bulunan bir hazineye dönüşmüş durumda.
Oysa insanı değerli kılan, çıkar ilişkileri değil, samimiyetidir. İnsanın içindeki en büyük servet; vefa, merhamet ve sadakattir.
Bir gün dünya menfaatin değil, insanlığın etrafında şekillendiğinde; işte o zaman şiirde yankılanan bu serzeniş yerini umut dolu bir haykırışa bırakacaktır.
Emine Pişiren/Akçay
#eminepişireninyazıları
#eminepisiren10
#eminepişiren
#emineninşiirleri
#emineninyüreközleri
#emineningönülközleri
#şiirler
