ÇİLELİ ANADOLU’M
Savaş gördün ölmedin
Kıtlık gördüm yılmadın
Kadim ana dul kadın
Kutludur senin adın
Çileli Anadolu’m
Ey saçı yedi belik
Kolun kanadın kırık
Kuşun kanadı yanık
Ev ocak kara sönük
Çoktur düşmanın yadın
Saçları yedi örgü
Gözler bunu da gördü
Dağ taş yanık kömürdü
Boşa giden ömürdü
Dost şaştı düşman güldü
Ey yedi dertli kadın
Yangın yeri yas yeri
Sevdiğim yavaş yürü
Düşmanın sürü sürü
Ürü çakalın ürü ürü
İhmalkarlık bissürü
Sevdiğim behli yürü
Duvağı telli kadın
Bahçede gülün yandı
Fırının unun yandı
En güzel günün yandı
Evlerde kulun yandı
Börtü böceğin yandı
Evin ocağın yandı
Yetmedi yürek yandı
Eller böğürde kaldı
Yanan gül senin adın
Seni nazlı bilirdik
Uğruna da ölürdük
Koşa koşa gelirdik
Sen narından sön diye
Son yudum su verirdik
Vatandır senin adın
Eller duaya dönük
Duada diller yanık
Kim uyur kim uyanık
Böyle düş mü görürdük
Senin kaşın çatılsa
Biz kederden ölürdük
Anadolu’m can kadın
Şükran Uçkaç Yargı Sazsızozan
2 Ağustos Ankara
