Çanakkale’den İzlenimler..

Ekim’in sonlarında, birkaç gün Çanakkale’deydim. Öğretmenlerle “verimlilik kültürü” konusunda söyleştik.
İlk yağmurlu günlerden sonra, pırıltılı güneşte kenti gezdim. Aynalı Çarşı’da dolaştım. Kastamonulu bir askerin söylediği türkü yazılıydı Çarşının girişinde.

“Çanakkale içinde aynalı çarşı
Ana ben gidiyom düşmana karşı
Of gençliğim eyvah…”
Gelibolu yarımadası, Kilitbahir, oradaki “DUR YOLCU” yazısı, heykeli çok görkemliydi..gecenin ışıltısında bir gümüş abidesi gibi parıltılı ve gururluydu..

Çanakkale gerçek bir yeryüzü cenneti. Boğazın güzelliği, zarafeti, gemilerin bir kuğu gibi yol alışları görülmeye değer..
Çanakkale 2003’te gelişmişlikte 81 il içinde 24.ncü sırada.(DPT, 2003)
Doğurganlık hızında 80.nci sırada. Ortalama hane halkı büyüklüğünde 81 .nci sırada bulunuyor. Aile nüfusu en az olan il ve annelerin en az doğum yaptığı il.

Bu konuları biraz araştırdığımızda, göreli olarak emeklisi ve öğrencisi çok olan bir kent olduğunu görmekteyiz.

Öğrenciden söz edince sözü hemen 18 Mart Üniversitesindeki akademik toplantıya getirelim.

Çanakkale Üniversitesi Ekim ayında 100’ü aşkın dünya üniversitesinden, bin civarında akademisyeni davet ederek, küresel bir toplantıyı gerçekleştirdi. Ana konu; Yenidünyada üniversitelerin rolü ne olmalı?

Toplantıları izleyemedim. Çünkü aynı günlerde öğretmenlere sunuşlarım vardı. Ancak yerel basından izledim. Çok kapsamlı, katılımlı ve yararlı olduğu yazılıydı.

Çanakkale, eğitimde 15.nci sırada. Tarımda, ülkemizin önde gelen kentleri arasında. Yeşil kartlı kişi oranında 72.nci durumda, yani yoksulu az, gelişmiş, geliri yüksek bir ilimiz.

Ben kentte dolaşırken aklımda hep, “illerimizin gelişme potansiyelleri” üzerine bir çalışma yapma fikri vardı.

Yani bir kentimizin ya da bölgemizin gelişme-kalkınma dinamikleri nelerdir? Elbette çok sayıda etken vardır ama, temel belirleyici dinamikler nelerdir? İşte, bu konuda bir proje yapıp çalışmayı düşledim.

Yerel potansiyelleri araştırıp, iktisadi gelişme ve kalkınmayı bu yerel-bölgesel olanaklar üzerinden harekete geçirmek, verimli büyüme açısından çok gerekli bir modeldir.

Çanakkale’de tarih, kültür, turizm, tarım; Ordu’da fındık, Adana’da pamuk, Aydın’da incir; Malatya’da kayısı, doğuda birçok ilde madenler gibi potansiyellerimiz bilinmekte.

Önemli ve gerekli olan, bu potansiyelleri küresel gelişme ve teknolojiler dikkate alınarak, ulusal bir gelişme stratejisi içinde toplumsal faydayı artıracak biçimde değerlendirmek, üretime dönüştürmektir.

Bizim Türkiye olarak benimseyebileceğimiz en insancıl, verimli kalkınma modelimiz budur. Bu modeli kurup, uygulayabilecek iradeye, bilgi birikimine sahibiz.

Çanakkale’de ilk ve orta öğretim öğretmenlerimizle eğitim sistemimiz ve verimliliği üzerine son derece yararlı söyleşiler yaptık.

Çanakkale 1915’de başlatılan ve “Çanakkale Geçilmez” direnciyle milli mücadele ve Cumhuriyet’le sürdürülen vatana, toprağımıza, topluma, insanımıza sahip çıkma ve onları geliştirme eylemini her çeşit emperyal (iktisadi, siyasi, kültürel sömürgecilik) düşünce ve eyleme karşı yeniden diriltip yaygınlaştırmalıyız..

Bu sadece toplumumuza değil, insanlığa da borcumuz ve sorumluluğumuzdur..