Eskiden her şey daha güzeldi. Arkadaşlığa, dostluğa, akrabalığa, hısımlığa önem verilirdi. Büyüklerin hatırı sayılır, küçükler sevilirdi. Darda kalana yardım edilir, muhtaç olana el uzatılırdı. Doğrulara değer verilir, haksızlığın karşısında durulurdu. Kendi menfaatlerimizden önce ülkenin, insanlığın geleceği düşünülürdü.
Vatan toprakları kutsal sayılıp sahip çıkılırdı. Bayrağımız, milli marşımız kalbimizin en derin köşende yer alırdı. Mevcutlarla mutlu olmasını bilirdik hepimiz. Devletin malı deniz, yemeyen domuz anlayışı da yoktu eskiden. Devlet malı hepimizin malıydı ve onu korumasını bilirdik. Şimdi yaşadığımız düzene baktığım zaman içim burkuluyor.
Vah benim ülkem diyorum. Bu halemi gelecektin sen. Seni bize vatan diye emanet edenlerin kemikleri sızlamıyor mu acaba şimdi. Çanakkale de, Dumlupınar da, Palandökende ölenler kimin için ve ne için öldüler. Şimdi onara hangi cevabı vereceğiz. Bildiğini söylemenin, sokakta yürümenin bile can pazarı olduğu bir duruma getirilen benim ülkem, vatanım seni bu duruma getirenler utansınlar.
Şimdi bakıyorum da bu saydıklarımın hiç birisi yok. Herkes bir çıkar sevdasına düşmüş. İnsanlarımız bile değişmiş. Adam gibi adam dediğimiz adamlar yok şimdi. Nene hatunlar gibi ana da yok şimdi. Vatan millet sevgisini ilmek ilmek ruhuna işlemiş ninelerimiz de yok şimdi. Gönül ister ki değişen hep zaman olsun, insanlar ve düşünceleri hiç değişmesin, hep bağlı kalsın vatanına, milletine, bayrağına. Ülkenin bütünlüğü ancak böyle korunur. İlime bilime önem verelim hep birlikte kalkınmanın ve ilerlemenin yolu da budur. Senlik, benlik ile bir yere varılmaz bilmeliyiz artık bunu.
Her tarafımız düşman sarmış iken bizim tek vücut olmamız gerekir. Oysaki biz parça parça olmuşuz her birimiz farklı şeyler peşindeyiz. İnsanlarımız değişmese dedim değişmekteki maksadım şudur. Hep sevgiyle bağlansak bir birimize, birlikte sahip çıksak her şeyimize. O zaman kim karşımızda durabilir ki bizim. Biz tarih yazmış bir milleti temsil ediyoruz. Günümüz de kazanma hırsıyla insanların yürekleri katılaşmış, geçmişi ve geleceği unutmuşlar.
İnsanımız o kadar değersiz ve ucuz şeylerle oyalanıyorlar ki bunun ne kendilerine ne de ülke ye bir faydası var. Bu olumsuzluğu kimler sağlıyor ne için yapıyorlar belli değil. Bizden hangi gerçekleniyor saklanıyor onu da bilmiyoruz. Bilsek bile bildiğimizi söyleyemiyoruz. Her şeyimizin değiştiği ve farklı bir yöne doğru kaydığı şu günlerde tam birlik olma zamanıdır. Eğer ülkemizi ve milletimizi seviyorsak, bu toprakların bize vatan olarak nasıl emanet edildiğini biliyorsak.
Eğer Çanakkale ruhunu yaşıyorsak çok dikkatli olmamız gerekiyor. Unutulmasın ki başka bir Türkiyemiz yok bizim. Satılacak toprağımız da olmaması gerekir. Bu da ancak bizim kendimize dönmemiz ile mümkün olacaktır.
Yarının gençleri olacak çocuklarımızın beynini anlamı olmayan ve hiçbir işe yaramayan fikirlerle doldurduğumuz sürece bu vatan yükselmez. Mili ve manevi değerlerimiz korunmaz. Türk’ün Türk’ten başka dostu yok ise sarılmalıyız bir birimize. Tek yumruk olmalıyız düşman karşısında. Hepimiz iyi biliyoruz ki “muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızda dolaşan asil kanda mevcuttur” başka yerde aramanın faydası ve anlamı yoktur.
