Bir İz Bırak

Üç günlük hayat deriz. Yaşa ve gününe bak. Para kazan bol bol. Kariyer yap. İnsanlar hep senden bahsetsinler. Her yaptığın olay olsun, her söylediğin dillerde dolaşsın. Bir yapı bırak ki; yıllara dirensin. Yeni nesiller tarihi görsünler, yaşanmışlığı hissetsinler. Ve bir gün senin gibi öleceklerini bilsinler.

Tüm bu söylediklerime bir çok şey ekleye biliriz. Hayata iz bırakmak için bizlerde bir şeyler yapabiliriz. Bizim diğer iz bırakanlardan ne eksiğimiz var? Eksik yok farklılık var da diyebiliriz. İyi ya da kötü bir şekilde iz bırakmaya çalışırız.

Ama bana göre asıl iz, yüreklerde bırakılmalı…

Sevmeyi bilmeli hem de karşılık beklemeden. Herkesi olduğu gibi kabul edebilmeli. İnsan olduğunun farkına varıp, insanca yaşamayı bilmeli. Kimseyi hor görmemeli, küçümsememeli. Hoş görülü ve adaletli olabilmeli. Kalp kırmaktan uzak durmalı. Laf olsun diye konuşmamalı. Lafını önce tartmalı, önünü arkasını bilmeli. Kötü sözlerden ve davranışlardan uzak durmalı. Sevgi ile  birlikte güven de verebilmeli. Verdiğin her sözde durmalısın. Duramayacağın sözler vermemelisin.

Bu şekilde insanların hem yüreklerin de hem de beyinlerinde öyle bir iz bırakırsın ki; uzak diyarlara gitsen bile hatıran acı ile karışık mutluluk verir. Özlem duyulur sana.

Fakat şimdi iz bırakmak böyle olmuyor. Birileri iz bırakmak için, illaki kırıyor, yok ediyor, yağmalıyor. Sonra da herkesin kendisini sevmesini istiyor. Sevgi ve saygı istiyor yüzsüzce ya da affetmelerini. Farkında mısınız her gün birbirimizin gırtlağına sarılır olduk. Öyle bir hale büründük ki öldürmekle kalmadık, hayvanların bile bir birlerine yapmadıklarını biz birbirimize yapar olduk. Amaçlarımız, hedeflerimiz için yapmayacağımız, çirkeflik, hainlik yok.  Bizden söz etsinler de nasıl ederlerse etsinler. Gündemde kalalım da nasıl kalırsak kalalım. Yani insan dair ne varsa unuttuk. Yaptıklarımızdan hiçbir zaman utanmaz olduk.  İçimizde hep bir kin, nefret, kıskançlık ve fesatlık var.

Bir iz bırakmak için insan olmaktan çıktık. Ama fark edemiyoruz, göremiyoruz, o iz bırakanlar sadece o anlarda hatırlanıyorlar. Normal zamanlarda aklımıza bile gelmiyorlar. Ve görmediğimiz, fark edemediğimiz içinde onlardan daha kötüsünü yapar olduk.

Aile, arkadaşlık, dostluk, komşuluk, sevgi saygı, hoş görü, adalet tüm bunlar yarın bir gün tamamen unutulacak.

Çünkü bizler iz bırakmayı bilmiyoruz.

Hadi bir iz bırak ki; yüreklerde her daim kalasın. Her kalp atışında hissedilesin. Hep akıllarda güzel kalasın. İnsanların yüzlerinde ki mutlu tebessüm, kalplerde ki sevgi olasın.