Ben bir anneyim…
Gazze’de doğurdum, ama mezara koydum evladımı
Beşiği hâlâ odamda duruyor
Ama o beşik artık sessiz
Ninniler değil, ağıtlar yükseliyor içinden.
Ben bir çocuğu,
Bir evladı değil;
Kendimi de toprağa gömdüm o gün
Bir annenin kalbi, evladıyla beraber gömülür
Ve hiçbir zaman eskisi gibi atmaz bir daha.
Ben savaş istemedim
Ben sadece bir hayat istedim
Sıcacık bir çorba,
Uyuyan bir bebek,
Sabaha ulaşan bir gece…
Ama bize sabahı çok gördüler
Bize huzuru çok gördüler
Ve en kötüsü,
Dünya sadece seyretti…
Ey insan!
Eğer gözlerinle değil de, yüreğinle görebilseydin
Benim gözyaşımda boğulurdun
O yüzden susma artık!
Benim çığlığım, senin sustuğun her yerde yankılanıyor.
Kucaklayamadığım çocuğumun kokusu
Hâlâ ellerimde
Hâlâ rüyalarımda.
Ben bir şey istemiyorum artık…
Sadece başka anneler ağlamasın
Sadece başka çocuklar ölü doğmasın.
Sadece başka beşikler sessiz kalmasın.
Sen dua et benimle…
Sen niyet et…
Sen artık gör bu savaşı
Çünkü benim çocuğum gülemiyorsa,
Senin kahkahan haramdır bu dünyada
Çünkü ben toprağa sarılıyorsam,
Senin kucak dolusu sevgilerin yetim kalır.
Ben Gazze’deki Bir Annenin Kalbinden yazıyorum Oğlum Uyandı mı, Mezarında?
Ben bir anneyim…
Evladımı kokladığım son gece,
Gökyüzünde yangınlar vardı.
Toprağa bastığımda, ayaklarım titriyordu.
O sabah kucağım boştu.
Ben bir annenin en çaresiz haliyim
Kırılmış bir ninniyim
Kurumuş bir gözyaşıyım
Ama hâlâ dua ediyorum.
Benim oğlum gitti kızım gitti..
Ama sizin çocuklarınız yaşasın diye susmadım.
Dünya utansın, ama ben utanmayacağım.
Çünkü bir annenin duası
Savaşları yıkar, merhameti yükseltir.
#Nurteniyem
#Gazze
