Ben büyüttüm seni.
Ne kutsal rahmimde
Ne de gümrah memelerimde
Kış beyazı saçlarıma da belemedim seni
Üstelik sen hiç çocuk da olmadın.
Ben büyüttüm seni
Aklımın aldatmalarına inandı kalbim
Sana senden büyük manalar yükledi gönlüm
Hamal tevazuunda eğilmedi oysa belin
Diktin burnunu göklere, ahkam kestin arşı alaya
Oysa sen küçücüktün
Ben büyüttüm seni.
Şimdi ölüm geliyor aklıma, bakınca ölgün gözlerine
İsteksiz kibirli bakışların benim yüreğimde susuzluk sebebi
Onları da ben büyüttüm.
Sandım ki en güzel ahu senin güzelliğine muhtaç
Cennetin mis kokusu ıslak göğsünde saklı.
Sanki sen insanlığın en iyisi
Evrenin göz bebeği
Oysa öyle değildin
Ben büyüttüm seni.
Adını söylemekten korkarım çoğu zaman
Sanki güneş düşecek o an başıma
Saklanıyorum senden, içimdeki yalnızlığa
Orada da sen varsın, dev gibi duruyorsun karşımda
Şimdi korkularımda sensin
İç çekişlerim de
Ben büyüttüm seni.
Zindanımda tutuklu sana sakladığım sözler
Oysa gül okardı benim dilimdeyken adın.
Utanırdım sana adınla seslenmeye
Öyle büyük, öyle uluydun ki sesim ulaşmazdı kulaklarına.
Kabuslarıma ilham oldun bir zaman sona
Meğer bunlarda hayal
Ben büyüttüm seni.
Sen anlamadın bendeki sevdanın melalini
Yağmurumun damla dama sana dokunuşunu
Sana varmak için menzilimin yokuşunu
Ihlamur kokuları yayılmıştı ellerime
Tutsaydın ellerimi.
Senin ellerin çürümüş elli aramakta
Seni bilen bilirdim.
Ben büyüttüm seni.
Ne bileyim işte.
Yol almadı kanımın akışı
Senden başka damara
Ya da ben eremedim yaratılıştaki sırra
Şimdi sen çekip gitsen sanki üflenecek sura
Aklımda senin adın, çığlık çığlığa aradığım.
Ah akılsız aklım, lăl dilim de ki ona
“Küskün değilim sana
Sen sadece insansın “
Ben büyüttüm seni.
Ülkü Taşlıova
16.06.2022/Konya
