Dostlara / gecenin sabahından merhaba gelecek sabahınız aydın olsun…
Merhaba… Benim şiir ruhlu gül bakışlı arkadaşlarım, dostlarım sevdiklerim…
Gün boyu peşinde koştuğumuz serabın hakikate döndüğü yerdir akşam. Nasıl ölüm kendisinden başka her şeyi anlamsız kılıyorsa misafir olduğu mekânlarda, akşam da bazen öyle anlamsız kılar gün boyu peşinde savrulduğumuz ümitleri, hayalleri. Ve elmaslarımız cam parçalarına döner avuçlarımızda.
İkindinin ağabeyi gecenin küçük ve hüzünlü kardeşidir akşam, her güneş batımında aheste dokunuşlarla çalar ruhumuzun kapısını.
Öteki vakitlere benzemez o, ne öğlen kadar durgun ne de gece kadar sessizdir. Her şeyi önce sadeleştirir sonra kendi renginden bile uzaklaştırarak dinginleştirir ve uçurur gecenin pencerelerine. Gün, uzak tepeler arasından kaybolup giderken usul usul ya da ufku kızıla boyayarak gömülürken sulara, eskittiğimiz tüm günlerin hüznü faniliğimizi fısıldamaya başlar. Yalnız giden günün hüznü değildir bu demlerde ruha dolan. Elimizden kalbimizden kayıp düşen ne varsa hepsinin yokluğu alevden libaslarla birer birer geçer zihnimizden.
Sabahın derdi akşama kavuşmaktır daima ve yürür durmadan akşama ulaşmak için. Akrep ve yelkovan birbirini akşam olsun diye kovalar, dünya akşama ulaşmak için döner bir kez daha ve gün içinde bütün yollar düğümlenmiştir akşama. Akşamdan önce bitirmek isteriz işlerimizi ve akşam olmadan gelsin isteriz beklediklerimiz uzaklardan. Akşamın duruluğunu kendimize, sevdiklerimize, sevdiğimiz şeylere ayırmak isteriz.
Günün vardığı son duraktır akşam, susma ve bekleme ve çokça tefekkür etme durağı. Akşamın ardından yeni bir sefer başlar bambaşka vakitlere…
Gün akşamlıdır ardına bakmadan giderde gider… Ve______________________ ve bağırır karanlıktan bir ses… Avaz avaz bir vaveyla, haykırır hece hece, düşer karanlığın ortasına, çırpınır kanadı kırık bir kuş gibi, Azrail’in karanlık gölgesinin aralığından, bir ışık arar feri kaçmış hasret dolu gözler, bakar bakar gidenin ardından, son bir umut son bir çırpınış, dökülür karanlığın sessizliğine, dudaklarının arasından iki hece, bir ses ama sesiz bir son nefes der ki…_________
Gitme Yar
Beni karanlıkta yalnız bırakıp
Elini elimden çekipte gitme
Birde şu gönlümden dışarı akıp
Kalbimi yerinden söküpte gitme
Yetmez mi çektiği garip başımın
Hasretle gözümden akan yaşımın
Hüzüne sarılmış bunca yaşımın
İçine zehrini döküpte gitme
Tanrıdan dileğim kalmandır bende
Terk etme yüreğim yanar bedende
Ne olursun gitme gidersen sende
Kalbime hüznünü ekipte gitme
Aç bana gönlünü aşka sevdama
Dilimde dualar hepsi Mevla’ma
Düşürüp gönlümü şu vaveylama
Elinle kurşunu sıkıpta gitme
Gitme yar gidişin ömrümü alır
Gidersen yollarda gözlerim kalır
Yalnızlık çilesi inan zor olur
Beni bu cefaya alıpta gitme
Gitme kal desem de olmaz mı fayda
Mazideki güzel günlere sayda
Yaralı kalbime sevdanı koyda
Beni Azrail’e satıp ta gitme…
08.02.2015 02.55-İZMİR(2)
Ömer Sabri Kurşun
Bazen bir şiir geçer içimizden, bazen de biz şiirin içinden geçeriz… Hayaller değil yani tutamadığımız, uzanmayan eller…
Bir tutam hasretle karışık yanık bir türküdür hayat… Bir şiirdir içinden geçtiğimiz yaşanmış mı yaşanmamış mı belli olmayan, belki de düş belki de hayal… Boş ver dersin…
Pembe hayaller salınırken varsın çingene olsun ruhumuz, şiirler olsun damla damla hecelerde birleşen hayatımız…
Hayat tek tek parçalardan ibarettir. Sen hedef seçersin, istersin ve beklersin bu parçalar birleşsin diye. Sonra hayatına hedeflerinin dışında parçalar eklersin.
Mekanik zevkleri düşünceleri manevi isteklerine tercih edersin. Bu kadar görsellik içinde zoru seçmek işine gelmez.
Oysa hedeflerin vardı hep dağların zirvelerinde olan hedeflerin. Ama o kadar sarp ve engebeli ki yolların en ufak taşı almak önünden zor geliyor. Ama o taşlar aslında öyle büyük ki her gün yolundan aldığın küçük taşlar büyük hedeflerin yolunu açan anahtarlar oluyor.
Her şey düşleriniz gibi olsun gecelerde şiir yürek dostlarım…
10 Mart 2015
Ömer Sabri Kurşun
#öskurşun#
