BAYRAM SABAHLARI
Bayram sabahları;
Bir can bir çiçeği bekler.
Açılır gönül kapıları,
Unutulur dargınlıklar,
Yıkanır gül suyunda ruhlar,
Uzatılır mübarek eller, öpülür.
O sabah,
En çokta çocuklar sevinir.
Eller cebe gidilir.
Yeni bir heyecan,
Yeni bir umuttur.
En güzel elbiseler giyilir.
Bir düğün gibidir,
Bayram sabahları…
Fakat bu bayram sabahı hüzünle uyandık.
Sokaklarda kimsecikler yoktu.
Camiden sela sesleri ağlamaklıydı.
Annemiz, babamız uzaklardaydı.
Yanımızda olsa bile bir birimize sarılamıyorduk.
Sanki bütün millet,
harpten çıkmış gibiydi.
Tabi bu günler böyle devam edemez.
Her karanlığın sonunda tan ağaracak ve sabah olacaktır.
Yine en güzel elbiseler giyilecek,
abdestler alınıp camiye gidilecektir.
Hep bir ağızdan tekbirler getirilecek yürekler “Allah-u Ekber’le” bütünleşecektir.
Dedeler sıraya girecek, eller öpülüp duaları alınacaktır.
Çocuklar neşeyle bayram haçlıklarını alacaklar.
Anneler ah anneler!
Mezar başında anneler!
Buğulu gözlerle mezar taşına ellerini dayayıp,
yavrularına dua edeceklerdir.
Bu gün en çokta onların günüdür.
Şehitlerin vuslat günüdür.
Nur içinde uyusunlar.
Onlar olmazsa biz bayram yapamazdık.
Hüzünle karışık bayramlarımızın, hep sevince dönüşmesini Yüce Mevla’dan niyaz ediyorum. Amin.
Yusuf Yılmaz
