“Ateş düştüğü yeri yakar” atasözü çok söylenen ve duyulan bir atasözlerimizdendir. Ateş ile söylenmek istenen “acı, üzüntü ve keder”dir. Düştüğü yeri yakması ise bu olayı birebir yaşayan insanı daha çok etkilemesi, hatta en çok onu etkilemesi anlamına gelir. Kimse bir acıya, onu çeken kişi kadar üzülemez. Ne kadar üzüntüsünü anladığımızı söyle sekte, kimse acı çekenin gerçek üzüntüsünün boyutlarını kavrayamaz, onu yaşayamaz.
Ancak acı çekenin acısını onun kadar yaşayamasak ta, onun kadar hissedemsekte yaşamımıza getireceğimiz anlamlı kısıtlamalar ile belli bir süreliğine de olsa gerek ülkemiz insanlarına gerekse dünya insanlarına karşı olaydan duyduğumuz üzüntünün bir emaresi olarak saygıda kusur etmemeliyiz. Olayı eşimiz dostumuz değil kapı komşumuz ya da dünya ülkesi ve insanları yaşamış bize ne diye düşünmek yerine aynı ateş bizim ocağımıza düşmüşçesine onların acısını yüreklerimizde hissederek hayatımıza yön vermeliyiz. Çünkü bu şekilde tutum ve davranış sergilememiz akıl sahibi insan olmamızın bir gereğidir. Ama ne yazık ki gerek ülke gerekse insanlar olarak bu duygudan oldukça uzak bir yaşam sergilememiz bizim ve bizim gibi düşünerek yaşamını idame ettiren akıl sahibi bütün insanlarımızın canını acıtıyor.
Ama gelin görün, bu dediklerimizden oldukça uzak bir şekilde ateş bizim ya da bizden birinin ocağına düşünceye kadar hayatımızda hiçbir değişiklik olmamış gibi yaşamaya gülüp oynamaya ve açıkçası eğlenmeye devam ediyoruz. Bunu ferdi olarak, aile olarak yaptığımız gibi ulus olarak ta yapmayı sürdürüyoruz. Bazen ailelerimizde bazen ülkemizde ve ülkemizin bir köşesinde bazen de dünya ülkelerinde ortalık cehenneme döndüğünde evlerimize ve işyerlerimize kapanarak bu olumsuzluk başımıza gelmiş gibi yaşasak insan olarak ne kaybederiz. Aksini yaparsak neler kazanırız.
İnsanlarımıza olumlu yönde örnek olması gereken kişiler olduğu gibi kurum ve kuruluşlarda olumsuzluklar karşısında hem hizmetinde bulunduğu insanlarına hem de dünya insanlarına iyi örnek olmak adına bir takım kısıtlamalara giderek daha açıkçası özveride bulunarak bayraklarını yarıya indirseler. İyimi olur, yoksa kötümü olur. Bütün bu sayılan insani hayat kurallarını akıl sahibi canlılar olarak bir kez daha gözden geçirerek hayatımızı idame ettirmemizin daha doğru olacağını düşünüyoruz. Bu konuda halkının önünde seyreden sözde değil, özde aklıselim devlet adamlarını, siyaset ve ticaret adamlarını, sanatçıları özellikle basın ve medya kuruluşlarını eften püften meseleleri kamuoyunun gündemine taşıyarak hayatı basitleştirmek yerine bu önemli konuda bir kez daha düşünmeye daha çok özveride bulunarak duyarlı olmaya davet ediyor, saygılar sunuyorum.
