Bir zamanlar bizimde babamız vardı, İlk Ba-ba diyerek dillendiğimiz elinden tutup sürekli yolunu gözlediğimiz. Şimdi çoğumuz babayız. Yeteri kadar babalık görevimizi yerine getirebiliyor muyuz acaba?.
Tabiî ki hayat şartlarının zorluğunu düşünerek herkes elinden geleni yapıyordur ama benim gördüğüm bir eksik var. Oda babaların vede evlatlarının istikbalini kurtaracak çok basit olmazsa olmaz bir sorumluluk görevi.
Hani varya sorarsınız çocuğunuz niçin okumadı? diye babaya, oda; neyapayım kendisi okumadı!… Hah işte ben bunu çürütecek bir sorumluluğu yüklemek istiyorum tüm babalara.
Ama önce şu şiire bir göz atalım..
İlk,
Konuşmaya Ba-ba diyerek
Başladım hayata.
O,
Kucağında beni Parka,
Elimden tutarak okula götürdü..
Askere giderken omzuna aldı,
Eliyle sırtımı sıvazladı..
Evlenirken eli omzumdaydı,
Parasızlığımda da beni o omuzladı..
Sokakta bisiklete binmeyi,
Düştüğüm yerden kalkmayı
Denize olta atmayı,
Tutulan balığın sevinciyle sarılmayı gösterdi..
Sinemaya, Tiyatroya O götürdü
Camiye kahveye O alıştırdı…
Onun takımını tuttum,
Maçlarda onunla kol kola haykırdım…
Sünnetçiyi o buldu,
İlk traş olmayı ona bakarak öğrendim
Araba kullanmayı o öğretti,
Uçurtma uçurtmayıda…
Kavgada ilk yumruk atmayı,
Sopa yiyince ağlamamayı,
Kankardeşi olmayı O öğütledi hep..
Canlı cansı her şeyi sevmeyi,
Vurup kırıp dökmemeyi,
Hatta babam gibi,
Baba olmayı da ben ondan öğrendim..
…
Akşam eve geldiğinizde sadece 1 saat kitap okuyunuz. Ne eşinize ne de çocuklarınıza karışmadan.. Çekilin bir köşeye her hangi bir kitap okuyun. Ama istisnasız her gün. Yaaaa yorgun argın olmuyor demeyin… Bu fedakarlığınızın sonucu ne olacaka biliyormusunuz!.. Çocuğunuz Üniversiteye girerken hiç biriniz korku yaşamayacaksınız ve mutlaka istediği yere girecek hatta Doktor bile olacak.
Bunu yapın aksi olursa ben buradayım bedeline hazırım. Ne kadar mutlu bir başarı bir bilseniz… Ne dersiniz varmısınız bu heyecanı yaşamaya.. (Allahın İlk Emrini Yerine Getirmeye..) Mehmet BALLI
