Asker ve Kur’an!

1980’li yıllar. Osmaniye memleketime gidiyorum. Askerler yoklama yapıyor. Otobüs durur durmaz, hem ön, hem de arka kapıdan eli silahlı askerler otobüse çıkıp sert, kararlı bir sesle,  “Herkes ön kapıdan aşağıya inip tek sıra olacak!” denildi.

Elimde çantamla birlikte aşağıya inip baş taraflarda sıraya geçtim.

Herkes sus-pustu, korku yüreklerden ayak tırnak uçlarına, tırnak uçlarından saçlarımın tellerine doğru yayılıyordu. Asker geldi, önümde durup “Aç şu çantanı!” diye bağırdı. Gayet sakin, kendimden emin bir halet-i ruhiyeyle çantamı açtım.

Asker,  “Ver bakalım şu Kitabı” deyip Kur’an’ı aldı, üzerini okudu ve kapağını aralayıp sayfalara bakınca, “Kur’an’ın ayetlerinin altı çizilmiş, sayfa kenarlarına notlar düşülmüş halini görünce”, birden yüzü asıldı adeta hakarete uğramış bir ses tonuyla, Kitabı yukarı kaldırıp,

—Ne bu lannn?

—Kur’an !

—Sen bu Kitaba, bu haksızlığı bu hoyratlığı nasıl yaparsın? diye ünledi.

Üst komutana götürüp Kur’an’ı açıp sayfaları göstererek, söylediklerimi tekrar edip geldiği yere geri döndü. Sözkonusu komutan, Türkçe mealli Kur’an’a şaşkınlık, adeta dehşet duygularla bakıp,

—Sen kimsin? Bu kitaba, bu haksızlığı ne cüretle yaparsın? Kafayı mı yedin?

Deyince, içimde müthiş bir memnuniyet duygusu boca oluverdi. İçim içime sığmıyor, böyle bir güzellik yaşadığım için, her iki askerinde sarılıp ellerinden öpmek için kendimi zor tutuyordum.

Sakin, hakim bir sesle,

“Komutanım, bu kitap okunduğu zaman güzeldir. İçinde ki evrensel, kutlu mesajlara sahip çıkılıp baş tacı edildiği zaman anlamlıdır. Oysa bizler ve geçip gidenlerimiz, hiç anlamadan yani körün aynaya bakması gibi bilmediği bir dilden güya okuyarak, baş tacı etmiş süslü çantalar içinde duvarlara asmışız. Kutsayıp esrik duygulara kapılmışız.

Bir gün olsun içinde ne var ne yok hiç merak etmemişiz. İşte ben bu geleneksel duvarları yıkıyorum. Gündüz-gece bu kitapla yatıyor, bu kitapla kalkıyorum. Ben bu Kitaba kendimi ADAMIŞIM, dedim ve Size de saygılarımı sunuyor, teşekkürler ediyorum.

Belli ki halkımızın baş tacı ettiği bu kitaba sizlerde saygı duyuyor, özen gösteriyorsunuz.

Ancak, Kitabımıza ilişkin böyle bir tutumunuzu doğru bulmuyorum. Bizler, sevdiklerimiz incinir diye hatasını söylemezsek daha büyük hataları yapmasına göz yummuş oluruz…

Eğer bizler bu Kitabı, Kitabın öngördüğü gibi anlamış olsaydık, bugün sizler ve halkımız bu durumda kalmazdık. Halkımız üzerinde din adına çıkmış ajanlar, vehimlerini din edinmiş hocalar, hacılar cirit atamazdı. Bu yobazlar, ajanlar, halk düşmanları, asırlar boyu,  “Bu Kitaba abdestsiz dokunmayın, kendi dilinizden okumayın. Göğüsten aşağı tutupta çarpılmayın… diye diye bugünlere geldik.

Ben bu yüce ulusun bir ferdi olarak, bu kitabı pazarlama arcı yapan, bu gerici ve hainlere karşı, işte böyle ayetlerin altını çize çize, notlar düşe düşe okuyor ve okunması içinde,  Pazar günümü Kitabım uğrunda feda ederek, yeni Kur’andaşlar edinmeye gidiyorum, dedim.

Komutan, sözümü hiç kesmeden, dikkat ve rikkatle dinledikten sonra, elini uzatıp tokalaştı ve duygulu, sevecen, coşkulu bir sesle,

“Hadi Yüce Türk yurttaşı, yolun açık gazan mübarek olsun.” diyerek, iyi dileklerle yolcu etti.(Kaynak: Atatürkten Özür Diliyorum 125.baskı http://www.akiskitap.com/akis1/kitap)

ATATÜRK KÖŞESİ

Dinsiz milletlerin devamına imkan yoktur…

DÜŞÜN-TAŞIN

Oku-yorum o halde varım…

GÖNDERMELER

-Sağlık konusunda Türkiye’de ciddi bir devrim yaşandığını bilmeyen var mı?

-Ömer Çelik Bey’in Çukurova Sıcaklığındaki mesajlarını duydunuz mu?

-Arkadaşımız Vahdettin Sakallı’nın basındaki yeni göreviyle Çukurova Devlet Hastanesinde halkla ilişkiler ve basın konusunda yepyeni güzelliklere imza atacağını biliyor musunuz? 

-Adanalı Ünlü Yazar Sedat Memili’nin Adana ile ilgili ciddi bir ansiklopedi çalışmasının olduğundan haberiniz var mı?