“Hiçbir ağaç kökleri cehenneme ulaşmadan cennete kadar uzanamaz.”
Carl Gustav Jung
Jung’ın bu cümlesinin kaynağı olan Nietzsche, “Böyle Buyurdu Zerdüşt” kitabında bir ağaca bakarak diyor ki;“İnsanın hali de bu ağaç gibidir. Yükseklere ve aydınlıklara çıkmak istediği oranda kökleri toprağa, aşağıya, karanlığa, derine ve kötülüğe dalar!”
2020 yılında, dünyamız karanlık ve kötü anlara o kadar yaklaştı ki hepimiz köklerimizin yandığını hissettik. Ama aynı zamanda o kadar çok tohum ekti ki, bakalım önümüzdeki günlerde neler yeşerecek!
Şimdi “KAPI ”nın önündeyiz…
Belki bu yılın, belki de yaşadığımız tüm yılların ağırlığını hissediyoruz.
Elimizden kayanlara değil, elimizde kalanlara odaklanalım.
Kazandığımız öğretilerle yeni fırsatlara yelken açalım ve yeni hayatımızı şekillendirelim.
Ve unutmayalım:
“Her şey geçer” kuralı hala devam ediyor.
Şimdi derin bir nefes alalım:
Geçen yıl çektiğimiz sıkıntıları…
Yaptığımız hataları…
Hayal kırıklıklarımızı…
Harcadığımız fırsatları unutalım…
Hepsini uğurlayalım ki; UMUT kapının eşiğinde kalmasın…
Çünkü insanlık onu kaybederse devam etmenin anlamı olmaz.
Yeni yılın sevdiklerim ve tüm insanlık adına UMUT dolu olmasını istiyorum.
Nietzsche’nin deyimiyle “acılarda bulduğumuz anlamlara ve önümüzdeki nedenlere” selam olsun…
Yeni bir dönemin eşiğindeyken
Bağlantıda olduğumuz her şeyin
İNSANLIĞIMIZA değer katması dileğiyle
YENİ YIL UMUTLARINIZIN GELECEĞİNE KAPI OLSUN!
MUTLU YILLAR!
