İstikbâle yatırım yapar her anda,
Canıyla, tüm varıyla evlâttan yana
En yüce liyâkate muhatap beşer
Şefkâtin, merhametin kalesi ana
Doğanın kanunları içinde
Ana deniyor her çocuk doğurana
Ana vardır insan doğurur..
Ana vardır insancık doğurur…
Ananın hası ise çağa meydan okuyan
Devasa insan doğurur!
Tarihe nice devler armağan eden
O muhteşem annelerin silsilesi;
Ata’mızı doğuran Zübeyde Anne’yi
Son yüzyılın halkasına ekledi.
“Kızım ne diye oyunda oynaştasın
Sen de Fatihler doğuracak yaştasın! ”
Diye seslenen Şairin işaret ettiği
İşte o kızlardan bir kız bu Zübeyde;
Dev kadronun son halkasına oturan
Son Fatihimizi doğuran…
Karaman’dan göç edip Selanik’e konan
Sofular sülalesinden nur yüzüyle doğan
Buğday benizli, al yanaklı asil bir kız
Eli yüzü ahlâkı görülüyor tertemiz,
Okuma yazmanın az olduğu dönemde
Sofu-zade baba ve molla bir anneden
Aldığı eğitimle okur ve yazardı zaten
Henüz on dört yaşlarındaydı Zübeyde
Açılmamış tomurcukken o güllerin içinde
Çocukluk çağında onu genç kız sanan
Âşık olmuştu ona bilmediği bir adam
Kendisinden yirmi yaş büyük olan
Ali Rıza Efendi’yle evliliğinin ardından
Sarı saçlı evlâdı kucağına aldığında
Bilseydi tarihin neler yazacağından!
Gözleri çakmak çakmak, bakışı alevdi oğlunun
Sanki farkındaydı o, asra ışık olduğunun
Asker ve lider yavruya, kucağıyla ilk basamak
Anne şefkatiydi onu candan kucaklayacak
Mustafa Kemal’e anne olmak
Bu liyâkate nasip olunmak
Tahminler üzerinde kutsal bir duygu
Doğurup, doyurunca ruhuyla onu
Yaşattı bir millete en âlâ gururu!
Dünya gözüyle gördü ya, kurtuluş ve kuruluşu
Ne isterdi artık Allah’tan o bahtiyar anne!
Koynundaki cevheri şükür ile severken
Sevdası ilmek ilmek hazırlandı vatana
O masum yüreği, millî aşkla uyardı
Ahlâk ile inancı aşıladı oğluna
Oğlunun duruşuydu onu hayata bağlayan
Zekâsı ile dikkatleri üzerinde taşıyan
“İyi yetişmesi gerekli oğlumun” diye
Mahalle mektebinde ısrar edişi ondan
Beş evlâttan hayatta kalan
Kızı Makbule ve oğlu Mustafa
Henüz küçük yaşlarda iken
Dul kalmıştı genç kadın
Yaşamdan bir şey anlamadan
Yoksulluk çaresizlik bir de iki evlâtla
Sığınmıştı ilk önce kardeşinin yanına
İkinci evlilikte çare aramış olsa da
Bir süre içinde yine kaldı yalnız başına
Elinden gelen neyi varsa
Evlâdı için gerekeni önemle
Gözünde koymadı gönlünden geldiğince
Eli öpülesi o muhterem anne!
İptidai, Rüştiye, Harbiye’de tahsil gören oğlunu
Göremedi yıllarca azgın cepheler yüzünden
Gece gündüz demeden uyku nedir bilmeden
Eli yüreğinde beklerken, kopmadı Besmeleden
Dağılmış koskoca imparatorluk
Kanlar akıyor oluk oluk
Asker oğul cansiperane
Ülkesini toplamanın peşinde
Akıp gidiyor zaman
Kan revân içinde vatan; ağlaşıyor an be an
Dert içinde dert, durum vahim çok yaman
Çırpınırken analar vazgeçmiyor duadan
Haber geliyor bir gün Trablusgarp’dan
Kara bulut içinde bir gün, Çanakkale’den
Nice ana kavrulup, taş basarken bağrına
Allah yüzüne baktı, Selanikli Ananın
Acısını duyurmadı biricik evlâdının
Top, barut, mermi, dört yanı alevlerin içinden
Bir GÜNEŞ doğmuş ki en yücesinden
Güneş doğuyor Samsun’a ufuktan
Zafer yükseliyor Dumlupınar’dan
Sakarya’dan, İzmir’den, Ankara’dan
Bir millet tarih yazdı Mustafa Kemal ismiyle
Bir millet ki; özgürlük türküleriyle devirdi batı devini
Şükürler gönderdi dua dua Yüce Mevlâ’ya
Gurur dalga dalga, oylum oylum ana yüreğinde
Müjdeler, müjdeler olsun analar anası Zübeyde Ana’ya…
Yirmi Dokuz Ekim; bir mübârek zaman
Yırtınıp boğuşarak ölüm anından ebediyet doğuran
Kutlu, mutlu, umutlu şimdi Türk’ün en son kalesi,
Al rengiyle dalgasında bayrağım nazlı nazlı
Bu millete ana olmak vasfıyla
Yüreğinde Elhamdülillah ve coşkuyla,
Dünya gözüyle görmeye beden yarısını
Basmak için bağrına yavrusunu
Kendini çağıran oğluna koşar
Kutlamaya, oğlunu ve mutlu nihayeti
Vuslat anına sahne olur
Şanlı Annenin Çankaya ziyareti
Kokusunu alınca uzun yılların ardından
Vuslatın ayak sesine kurban oluyor ana
Bir güneş doğurmuş olmanın hazzından
Ayrılmadı uzun süre seccadenin başından
*
Cumhurun Annesi olarak Başkentimizde
Kalamadı sert iklimin yüzünden.
İzmir’de Dünyaya kapanınca gözleri
Ağladı gökler onun için ağladı
Çünkü öksüz kalmıştı, tümden vatan evlâdı!
Asrın dehasını bize armağan eden kutlu kadın
Dünya durdukça yaşayacak senin evlâdın
Ey anaların en hası, Ata’mızın anası!
Muhtaç olduğumuz kudret damarından miras bize
Sahibiyiz mirasın göz bebeğimizden de yüce…!
Asuman Soydan Atasayar
KAHRAMAN VE ÖNCÜ KADINLARIMIZ isimli kitabımdan
