bir öndeki yazıdan devam…
HSBC bankasının orada durdum. Köşede. Biraz soluklanayım diye. Arada bir kalbim sıkışıyor. Tıbbi bir sorun yok. Başka bir sıkışma. Atatürk caddesine bakıyorum. Geri döndüm, Tapu‘nu oradan gelmiştim. Hemen yanında Halk eğitim denen kurum var. Para çektiğim Ziraat ATM‘sini görüyordum. Dikkatli baktım… Sapık Mustafa Kemal para çekiyordu. Kadrolu cinsel müdür. Fakat sonra bir ortaokula verdiler bunu.
Biraz düşündüm… Bu sapığın dosyalarının üzerini örttüler de… Şimdi o, çocukların arasında dolaşıyor… Velilerin henüz haberi yok. Velilerin bir haberi olsa, bunu kazığa oturturlar ve belki birkaç idareciyi daha. Tecavüz etmeye çalıştığı Alman kadın çoktan Almanya‘ya geri dönmüştü. Komşuları olan bir Türk tanıdıktan öğrenmiştim. Biraz tehdit de etmişler Alman kadını. Yani öyle darp marp yok fakat kadın Almanya‘ya geri dönmüş. Sonra ne oldu, bilmiyorum.
Aklıma hemen bir başka olay geldi. Aylıksız izin almıştım fakat Halk eğitime ara ara uğruyordum önceki yıllarda. Bir tane sürgün öğretmen gelmişti. Adı Umut. Uzunca konuşmuştuk. Aydın‘ın bir ilçesiydi geldiği yer, fakat unuttum; Köşk olabilir, emin değilim. Çalıştığı okulda bir kız çocuğuna tecavüz ediliyor. 12-13 yaşlarında. Okul, idare filan derken üstünü kapatmaya çalışıyorlar…(Adliye’de dosyaları var) Çocuğun velilerini de bir şekilde sindiriyorlar… Fakat bu bizim Umut hoca biraz dikleniyor, çocuğu korumaya çalışıyor… Fakat ortalığı velveleye vermesin diye Didim‘e sürüyorlar…
Biraz soruşturdum. Gerçekten de kız çocuğuna tecavüz edilmiş. Üstünü de kapatmışlar.
Köşede durdum biraz. Soluklanayım diye. Bir iki dakika sonra yukarı doğru, yani Heykel’e doğru yollandım.
Bir gülesim geldi… Didim İlçe Tecavüz Müdürlüğü diye bir şey geldi aklıma. Böyle bir kurum yok, tabii. Aslında öyle bir kurum olsa, İl müdürlükleri filan da olsa. En komiği Bakanlık olurdu herhalde. Milli Tecavüz Bakanlığı. Fakat gizli bir yapılanmaymış. Milli güvenliğimiz sebebiyle fiziki bir mekanı da yokmuş. Tecrübelidir diye Gazozcu Nuri‘yi bakan yapıyorlarmış.
Yani aslında gülünecek bir şey yok da… kadrolar gerçek fakat.
O kız çocuğuna üzüldüm. Bir hayatı bitirmek; bozuk para gibi harcamak bir çocuğu. Böyle bir şeyi ancak gizli bir teşkilat yapabilir. İlçe Tecavüz Müdürlüğü. Kadrolar gerçek.
Yürüdüm biraz daha. Akbank’ın oraya geldim. Hemen önünde küçük bir park var. Genelde işe yaramaz ihtiyarların oturduğu; burun karıştırmak ve tombala çekmek dışında bir iş yapmadıkları bir yer. İnsanın içine sıkıntı veren yerlerden biri de burası, dedim içimden.15-20 saniye baktıktan sonra AKBANK‘ın yeni konsept tasarım şekline döndüm yüzümü…
Bu gün gerçekten tuhaf bir gün, dedim tekrar…
70‘li yılların Amerikan hippilerine benzeyen biri yanımdan geçti… Lan, dedim ben bunu birine benzettim fakat kim?.. Zaten ben de onun yönünde yürüyordum. Dur bakalım, dedim. Belki yavaşlar da, yüzünü görürüm. 1-2 dakika yürüdük… Yüzünü dönmeden hatırladım…
Bunun hırsız bir anası vardı. Bir emekli bankacıyı tokatlamıştı. Sonra da adam bu hırsız kadını boğarak öldürmüştü. Boğduktan sonra da copla filan biraz çalışma yapmış kadının üzerinde. Götürüp bir bataklığa gömmüştü.
Bu hippi, televizyona da çıkmıştı. Olay, kısaca şöyle: emekli bankacı, hırsız-tokatçı kadını gece vakti boğuyor, götürüyor bir bataklığa gömüyor. Kimsenin haberi yok tabii. Bir hafta on gün filan, herkes seferber oluyor. Bu hippi de televizyona çıkıyor. Anamı o kaçırdı, anamı o kaçırdı! Filan diye feveran edip duruyor… Önünde oturduğu ev de, yani Tv‘de görünen ev, anasının üzerine çöktüğü-çaldığı ev. Televizyona çıktığı görüntüleri hatırladım… Bunun bir kardeşi daha vardı. O da Bulgar mafya babası gibi, arızalı bir tip. Babaları da pek sağlam ayak biri değil.
Kalbim sıkıştı gene… Geri dönüp eve, biraz uyusam mı? diye düşündüm.. Adımlarımı yavaşlattım biraz. Sonra, yolun karşısındaki Migros‘a gitmeye karar verdim…
