Kahve kültürüyle değil kıraathane kültürüyle hizmete açılmalı. Yani yetişkinlere yönelik kitap okuma, sohbet etme ve kahve- çay ikramının yapıldığı mekan olarak kalmalıdır. Öncelikli amaç yetişkinlere yönelik kitap okuma ve hoş sohbet etme mekanı olmalıdır.
Merkezde böyle bir mekan kalmadı.

Eskiler “Hocalar  Kahvesini” çok iyi hatırlar! Aslında orası kahve değil hocalar kıraathanesi idi. Hoş sohbetlerin edildiği, dini konuşma ve telkinlerde bulunulan, namaz öncesi kur’an tilavetinin yapıldığı mekandı. Çay simit, parmak çörek ikramı da yapılırdı. Hoş bir mekandı; hafızalarımızdan silinmiş değil bu anılar!..

Aslında kahvehane kültürü bizim kültürümüz değil; bizim kültürümüz kıraathane kültürüdür. Bu da eski köy odalarının devamı olan bir anlayışla açılan mekanlardır buralar.

Kitaba neden hor bakarız anlamış değilim. Bu mekanlarda oturulup hoş sohbetler edilse, halk hikayeleri anlatılsa, kitap okunsa ve kültür alış verişi yapılsa fenamı olur? Köy odaları bir eğitim yuvası değil miydi? Edebi ahlakı, büyüğe saygıyı, küçüğe sevgiyi kardeşçe kucaklaşmayı ve ibretlik hayat hikayelerini dinlemeyi buralardan öğrenmedik mi?

Bir millet mektebi diyebileceğimiz köy odaları o dönemin yaygın eğitim okulu görevini yürütmüştür. 60 yaşın üzerindeki yetişkin dostlarımız köy odaların kıymet ve önemini çok iyi bilirler.

Sözünü ettiğimiz mekan önceki dönem belediye başkanınca açılmıştı. Çok da iyi edilmişti. Sonra yüksek okul öğrencileri için de kütüphane salonu olarak kullanıldı ve öğrencilerimiz bu mekandan istifade ettiler.

Millet kıraathanesi olarak açılırsa kötü mü olur? Bence çok da iyi olur. Hatta bir vakıf adına dahi açılabilir. Çok ucuz ve uygun tahsil edilecek geliri de bu vakfa aktarılmış olur; hizmetini de o vakfın elamanları yürütebilir.

Ya da arzu edilirse il halk kütüphanesine tahsis edilerek kütüphane olarak da kullanımı mümkün. Yetişkinler için de olabilir, üniversite öğrencileri için de tahsis edilebilir. Halk kütüphanesinin böyle güzel mekanlara ihtiyacının olduğunu düşünüyorum.

Ne yazık ki: insanımızda kitap okuma alışkanlığı kalmadı. Bu yanlış ve eksik düşünceyi yıkabilmenin anahtarı kitap okuma alışkanlığını yaygınlaştırmaktır. Buna da çok ama çok fazla ihtiyacımız var. Kitapsız hayat olmaz, kitapsız medeniyet olmaz, kitapsız gelişme ve kalkınma olmaz.

O açıdan acil bir şekilde okuma odalarını yaygınlaştırılmalı ve kütüphaneleri cazip hale getirmeliyiz. Onun için ısrarla diyoruz ki: Kitap kafe açınları destekleyin, kitap kafeleri teşvik edin ve yaygınlaştırın. Belediyelerimiz, vakıflar ve dernekler de buna öncülük etsinler… Zaman  öldürme ve kumarhanelere dönüşen kahve kültüründen de vazgeçin, vazgeçmek zorundayız. Çünkü öldürülen boş zaman emek ve zaman kaybıdır, bunun hesabını vermek de zor olur. Ve şu hadisi de unutmayalım:

“Hiçbir kul, kıyamet gününde, ömrünü nerede tükettiğinden, ilmiyle ne gibi işler yaptığından, malını nereden kazanıp nerede harcadığından, vücudunu nerede yıprattığından sorulmadıkça bulunduğu yerden kıpırdayamaz.” (Tirmizî, Kıyamet )