Dağda karda kalan kişi yolunu yitirir… Kılavuzsuz çıkmamalı yola… Ya ahir zamanda manevi yolun yolcusunun hali farklı mı…Kılavuzun var mı kardeşim…
Ahir zaman “EHVENİ ŞER” kılar bir çok şeyi, ama gönül ehveni şer değil bana Kur’an kanunu lazım der tutturur. Kur’an kaybolmuyor kardeşim…Sen ehveni şerri seçtin diye yüce mevla hesap sormaz…Diyanet asrın “ehveni şer “kıldığı şeyleri korkusuzca açıklasın artık…”İçtihat kapısı kapalı” dediniz… İyi de kılavuzsuz mu kalsın ümmet…
Bir şiirimde ,”Zamandayız İnsan kardeşim” demişim. Gerçekten ahir zamandayız… Elimizden tutan yok… Yobazlara kalmış din… Dinimi yaşamak istiyorum diyenin elinden tutulsun artık… Kitap yüklü merkepler misiniz yoksa…
Vay ahir zamanda mü’minin haline doğruyu gösteren yok… Şarlatan çok…
“Eylülde bir iğde ağacı” mü’min çiçekleri dökülmüş, yaprakları dökülmüş sıra dallarının kırılmasına gelmiş… Bahçıvanı da yok… Alimler sorumluluktan korkar oldu…
Bahçeden güneş de gitmiş… Kışı bekleyen iğde ağacı. Acıyın mü’mine… Aklına uysa yanılıyor… Alim sandıkları, mürşit sandıkları kendi derdinde…
Şiirimde belirtmişim mü’minin halini “Payıma ahir zaman düştü insan kardeşim
Boynum bükük kaldı” acıyın halimize kılavuzlar…
Bir de kılavuzu karga olanlar var… Bu insanlar mü’min… Asır “ehveni şerri seçmeye zorlamasa hiç ehveni şerri öğrenmek ister mi… Kur’an belli sünnet belli…
Hiç değilse şu ehveni şerdir deyin, gideceği yolu yine mü’min seçsin… Ama susuyorsunuz. Dilenciye para vermeyen kişiye benziyorsunuz… Cebiniz para dolu… Ey alimim diyen utan…
Alimler önümüzde ışık olmalıydı gecede… Nerede… Kurullar kurulsun kararlar alınsın en azından… Mezhebe uygun fetva verme kapısı yine kapalı kalsın… İçtihat kapısı yine de kapalı kalsın… Tartışıp bir karara bağlamanız bir tavsiyeye varmanız da mı karara varmanız da mı varmanız sorumluluk getirir alimler size… Siz ışığını saklayan kandillersiniz.
Şiirimde” Tam kırk yıl
Penceremi ışığa açamadım insan kardeşim” diyerek asırdan sızlanmışım… Her şeyden sızlan komşudan, alimden, zenginden, görev üstlenen kalmamış gerçekten zaman ahir zaman, toplum terk edilmiş… Mü’min terk edilmiş
Gemisini kurtaran kaptan, insan kardeşim
Ahir Zamandayız İnsan kardeşim
Tutulsun elimizden
Ahir Zamandayız insan kardeşim
Boynum bükük kaldı
Payıma ahir zaman düştü insan kardeşim
Ahir zamandayız
Eylülde bir iğde ağacı
Mayınlarını temizlemeliyim diyorum zamanın tevbelerle, dualarla
Tam kırk yıl
Penceremi ışığa açamadım insan kardeşim
Payıma ahir zaman düştü insan kardeşim
Boynum bükük kaldı
