Bu sabah çalışma ofisimin kapısından giren bir personelimiz selam verip birden elimi sıktı ve gözümün içine bakarak, “Zafer Bayramınız Kutlu Olsun Güzel İnsan, bu milletin neler çektiğini, ecdadımızın bu vatanı bize nasıl kazandırdığını yaz … bu milletin ekmeğini yiyip sonra da sofrasını nasıl bıçakladığını yaz … dağdaki teröristlerle kucaklaşan milletvekillerini yaz …
İki dakika oturmasını rica ettim. Çay söyledim ve sabahın mahmurluğunda hüzünlendim …gözlerim gözlerine kilitlendi … derin bakışlarımla onu dinlemeye devam ettim. Vatan sevgisiyle coşan koca yüreği gözlerinden süzülüp önündeki çay bardağına damla damla akıyor … birden ayağa kalkıyor ve mavi gömleğini yukarı sıvayıp sırtındaki yara izlerini göstererek; “ ben 12 Eylül döneminde işkence gördüm. Rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu ile yattım, o günleri yaşadım … şehit cenazelerinin ardı ardına geldiği bugünleri de! …”
Benimde gözlerim buğulanıyor ve iki mendil çıkartarak birini de ona uzatıyorum ve ekliyorum: “Rahmetli güzel insan Muhsin Yazıcıoğlu’nu anlatan REİS’ i okudum” , Muhsin Yazıcıoğlu’nun şu; “Sağcı-Solcu 30 tutuklu 8 metrekarelik oda da beraberce kavga etmeden günlerce tıpış tıpış kalmayı beceriyoruz da, 814 bin kilometre karelik koca Türkiye’nin neyini paylaşamadık …” diye bu oynanan oyunu sorgulamasını … geceleri ayaklarından elektrik verilerek sabaha kadar tuzlu suda bekletilip gündüzleri de güneşin alnına yatırılarak nasıl akıl almaz işkencelere maruz kaldıklarının hatıralarını, içim sızlayarak okuduğumu kısaca özetleyip dua ile sözümü bitiriyorum. O da; “Allah bu millete o günleri bir daha yaşatmasın da bu günlerin acısından da kurtarsın.” Deyip kalkıyor ve işinin başına dönüyor.
Evet bugün 30 Ağustos Zafer Bayramı:
Birinci Dünya Savaşı sonunda imzalanan Mondros Mütarekesi ve Sevr Antlaşmasıyla yurdumuz tamamen elimizden alınarak, vatanımızda hür olarak yaşama hakkımıza son verilip Yüzyıllardır üzerinde bağımsız olarak yaşadığımız bu topraklar düşmanlara paylaştırılarak, bizim de bunu kabul etmemiz isteniyordu. "Misak-ı Millî sınırları içinde vatanın bir bütün olduğu ve parçalanamayacağı görüşü"nden hareketle, düşmanla mücadele kararıyla I. Dünya savaşında verdiğimiz inanılmaz mücadelenin adıdır 30 ağustos.
1922 yılında 26 Ağustos'ta başlayıp, 30 Ağustos'ta Dumlupınar'da Mustafa Kemal'in başkumandanlığında, “ORDULAR İLK HEDEFİNİZ AKDENİZ İLERİ” komutuyla hücum edip zaferle sonuçlanan Başkomutanlık Meydan Muharebesi'ni (Büyük Taarruz) anmak için kutlanan bayramdır bu bayram.
Dolayısıyla, 15 MAYIS 1919 'DA YUNANLILARA ATILAN İLK KURŞUNLA BAŞLAYAN MİLLİ MÜCADELE MİZİN, 9 EYLÜL 1922 'DE YUNANLILARIN İZMİR'DE DENİZE DÖKÜLMESİYLE SON BULUŞUNUN ÖYKÜSÜDÜR …
Bu zafer sadece Anadolu’nun kurtulmasını sağlamayıp emperyalizme karşı dünyada atılmış en büyük darbeyi vurmuş ve diğer uluslara da örnek olmuştur. Tarih böyle hadiseleri nadir kaydeder. Bize düşen görev cumhuriyetimizi, tam bağımsızlığımızı, üniter ulus devlet yapımıza sahip çıkmak ve tarihimize daha duyarlı olmaktır.
Bugün şehitlerimizi anma günü, bugün bağımsızlığımızı nasıl kazandığımızı yeniden hatırlama günü, umarım şimdi 30 Ağustos’un ne kadar mübarek bir gün olduğunu daha iyi anlamışsınızdır.
İşte Zafer Bayramımızı;
ecdadımızın bu vatanı bize nasıl kazandırdığının pisikolojisi ile bilincimizi akıtmalıyız.
Bu duyarlılıkla; yarınlarımızın bekası için,
bugün bu milletin ekmeğini yiyip sofrasını nasıl bıçakladığını görerek ,
bu cennet vatanı parçalamak isteyen (terörist) lere karşı nasıl birlik beraberlik içerisinde mücadele vermemiz gerektiğinin bilinci ile hareket etmemizin gerekliliğidir.
Bu mutlu günde, bize bağımsızlığımızı kazandıran Atatürk ve silah arkadaşları ile kahraman Türk Ordusu’na şükran ve minnetlerimi sunuyor, ebediyete intikal edenleri rahmetle anıyor ve ulusumuzun Zafer Bayramını en içten dileklerimle kutluyorum.
