Dostluk, arkadaşlık vardı.
Rakı, şarap bahane…
Dayanışma şahaneydi.
Her yıl hasretle beklenir…
Cengi çalgı eşliğinde kahkahalar yükselirdi.
Öyle matrak, eğlenceliydi ki…
Gazeteler günlerce yazar…
Muhabbeti aylarca sürerdi.
***
Çoğu fabrikanın çalışanlarıydı.
Tekel’in İzmir rakı fabrikasına, şarap üretimi de eklenince…
Rekabet başlamıştı.
İddia, yarış nasıl olacak?
Tabii futbolla.
Fabrika’ya yakın Bayraklı’da deniz kenarında gayri nizami saha hazır, seyirciler eş-dost, mahallelidir.
Bir başladı, geleneksel hale geldi, 45 yıl sürdü.
***
Çizgisiz saha kenarına masalar kurulur, mezeler konulur, taraflar içkisini yudumlardı.
Ne hakaret, ne küfür.
Rakı-şarap şişeleri göstermelik tokuşturulur, maç yarımşar saatten ikişer devre oynanır…
Sarmaş, dolaş biter, öpüşerek evin yolu tutulurdu.
“Beyefendi” diye hitap edilen hakem bisikletle topu takip eder, biri golü kaçırdı mı…
Davul zurna sahaya girer, kaçıran da göbek atar, gerdan kıvırırdı.
Alman RTL, Amerikan CNN televizyonuna bile program olmuştu.
***
Her oyuncunun lakabı vardı.
Rakısporun son kadrosu; Fındık Bekir, Koçero Nuri, Dökümcü Yarkın, İspanyol Salih, Yebeni Sadık,Değirmen Osman, Yırtık Mehmet, Kilit Mustafa, Yorgun Cemal, Salça Bedri, Balık Ahmet.
Şarapspor; Tahtaperde Anton, Fırça Haşmet, Aygaz Bekir, Çinekop Remzi, Falçata Ferit, Sandviç Cemal, Acem Mehmet, Manken Kemal, Lotarya Hüseyin, Nakliyat İbrahim.
Hakem; Torik Necmi.
***
Yeniçağın başladığı, 2000 yılında…
Yeni atanan Vali Aladdin Yüksel, maça davet edilince konuyu öğrenir, “ Bu durum, alkolün makul ve mazur gösterilmesi anlamına gelir” der…
Geleneksel maçı yasaklar, bir daha yapılmaz.
Vali Yüksel, aynı yıl Kordonboyu’nda içkiyi de yasaklamış, tepkiler üzerine bir saat sonra kararını geri çekmişti.
***
Adı, tadı anılarda kalan maç artık yok.
Futbol sahasına rezidans…
Fabrikanın yerine dev AVM yapılıyor.
İzmir efsane eğlencesini kaybetti.
Topçusu, hakemi, seyircisiyle Şarapspor-Rakıspor mazi oldu.
***
Özlem;
Şişedeki, kadehtekine değil.
Yasakla bir daha gelmeyecek…
Dostluğa, muhabbete, geçmişe!
********
