Türkiye’ye bir şeyler oluyor…
Bir tarafta bir türlü bitmeyen, acısı yürekler yakan ve maalesef her gün ŞEHİTLER verdiğimiz TERÖR olayları, diğer tarafta Van ve çevresindeki il, belde ve mezralarda meydana gelen YIKICI DEPREM…
Her ne kadar ölümü, öldürmeyi tasvip etmesekte, öldürmeyle bir yere varılmıyor desekte, yapılan son eylemdeki toplu ŞEHİT verilmesi bardağı taşıran damla oldu ve sabrı adeta tüketti, müdahaleyi bir yerde kaçınılmaz kıldı.
Zira defalarca anlatıldı, yapmayın etmeyin dendi. BDP Milletvekillerinin konuşmalarla terörü cesaretlendirdiği, teşvik ettiği söylendi ancak herkes bildiğini yapmaya devam etti. PKK da eylemine devam etti. Tabii ki şimdide hükümet ister istemez müdahale ediyor…
İşte bir tarafta terör belasına verilen ŞEHİTLERİN acısı yürek dağlarken, diğer tarfta evinde otururken, dinlenirken, belkide günün yorgunluğunu atmaya çalışırken gelen ve oldukça şiddetli olan depremin verdiği can kaybı yüreklere adeta bir KOR gibi düştü…
Zira akşam saatleri haberlerine bakılırsa 270 can vermişiz! Bu az bir rakam değil. Dile kolay 270 can. Evet belki bir o kadar da yaralı!
İnşallah artmaz ve bu sayıda kalır demek istiyorum. Zor. Allah yardımcıları olsun.
Bir tarafta mal mülk zayiatı verirken, en önemlisi de anne, baba, eş ya da çocuklarını kaybedenler… Onların acısını yaşayanlar.. Diğer tarafta ise SOĞUK hava…
İnanın anlatmak, yazmak bile insana zor veriyor… Kolay mı hem soğukla boğuşacaksınız, hem de ciğeriniz yana yana bir akrabanızı kurtarmaya, bir insanı kurtarmya çalışacaksınız. Çaresizliklerle, açlıkla, susuzlukla savaşacaksınız.
Sözün Özü!
Allah’tan ki az çok bilgi sahibi olundu. Depremle yaşama konusunda epey yol kat edildi. Ancak buna rağmen şu an için 270 can.. Vatandaşımız ne yazık ki yok oldu. Allah rahmet eylesin diyorum.. Şehit makamı verir inşallah. Kalanlara da SABIR dilemekten başka yapacağımız ne yazık ki yok. Yardımlarımızı esirgemeyelim. Umarım Didim’den de bir yardım aracı kaldırılır ve hepimiz yardımda yarışırız diyorum.
