Dersini almış da ediyor ezber
Sürmeli gözleri sürmeyi neyler
Bizim gibi hüznüyle iç içe yaşayan bir millet daha görülmüş müdür? Şairin “Hüzündür en çok yakışan bize” demesi boşuna değil.
“Nerde bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur. Çünkü kötü insanların türküleri yoktur!” demişti Neşet Ertaş.
Biz neşelerimizi de hüzünlerimizi de türkülerle anlatmışız çok zaman. Eli kalem tutan söz ustaları mısralara sığınırken; belki ilmi az ama irfanı çok olan insanımız türkülerde bulmuştur kendini.
Yazıya “Yozgat Sürmelisi” olarak bilinen türkünün sözleriyle girdik. Aslında çoğumuz sözlerini kaçırırız türkülerin. Hem gönle hem de akla hitap eder. Bazen de yazıldığından çok şey anlatır.
Bir çobanın kaval nağmeleri karşısında ne kadar içlenirsek, bir aşığın sözlerinden de çok şey buluruz kendimizde.
Özellikle gün bitip kendi kendimize kaldığımızda kimse duymasa da gönül sesimiz girer devreye. Biz o gönlümüzün sesiyle teselli buluruz. Hele bir de gurbette isek. Bir dostumuzla oturup koyu bir sohbete tutuşmuşken; duyacağımız bir memleket havası bizi oralara seyahat ettirir. Biz gitmesek de…
Türküler çok şeyler söyler. Özellikle hüzünlü türküler…
Bazen bizi çok gerilere götürür. Bazen açamadığımız duygularımızın ifadesidir. Bazen bizi söyler mısraları, bize benzer nağmeleri. Bazen anlar da anlatamayız duyduklarımızı. Bazen anlatsak da anlayamaz muhatabımız. Yani iç dünyamızın bir yansımasıdır dışa doğru.
İşin en tuhafı herkese farklı şeyler hatırlatır türküler.
Bizdendir yani. Bize aittir.
Bazen iki kelimeyi yan yana getirmekte zorlanırız. İzahta güçlük çektiğimiz zamanlar olur. O zaman biz susarız türkülerimiz konuşur. Biz susarız şairlerimiz konuşur. Şairlerimiz aklımızdan ve kalbimizden geçenleri söyler, türküler onlara ses verir. Bize de…
Şiir ne kadar ses ise türküler de o kadar histir.
Siz, siz olun günün bir anında kendinize türkü dinleyecek bir zaman ayırın. Bu aynı zamanda “kendinize de zamana ayırın” demektir.
Yazımızı Yozgat Sürmelisi olarak bilinen türkünün sözleriyle bitirelim:
Ölünce mezara girdiğim zaman
Ben susayım kemiklerim söylesin …
