“Bu coğrafyada çocuklar babalarını anneleri üzerinden tanırlar.” der bir yazı…
Geleneksel hayatın içinde boğulmuş bir toplumuz. Tüm hayatımız ya babalarımızdan onay beklemekle ya da onlara kızmakla geçer…
Babanın önünde uzanılmaz, baba ile tartışılmaz hatta babaya sarılma hakkın bile olmaz…
Küçük bir çocukken sanırım 7 yaşımda hastalanmışım. Annem beni giydirdi, babam kucağına aldı, merdivenlerden indirdi. Bugün gibi aklımda, merdivenlerden aşağı baktığımda önce korkmuş sonra da babamın kollarına güven duygusuyla kendimi bırakmıştım. Bu kadar eski zamandan bu kadar net bir anımın kalmasını anlayabiliyorum aslında. Babam bizi ancak bebekken kucağına alırdı. Hasta olmam nedeniyle ilk ve sondu o kucakta taşınmam…
Neyle gittik hatırlamıyorum, babam beni Giresun’a Debboy’da bir çocuk doktoruna
götürmüş. Bana o rampada durdu bakkaldan ne istediğimi sordu. O zamanın gözdesi (belki de reklamlardan etkilendigim için) Elvan gazoz istemiştim. O bir de çikolata aldı en güzelinden. Elbette içemedim, şişe depozitolu olduğu için babam yere dökmüştü, muhtemelen bana üzüldüğünden o da içemedi. Aldığı çikolatayı da yiyemedim tabi.Vücudum bir şeyler kabul edecek durumda değildi….
Sonra nasıl iyileştim hatırlamıyorum. O gün yanımda annem de vardı sanırım ama çok silik bir anı o taraf. Benim tüm anımı kaplayan babamla geçirdiğim özel zaman. Onun benim için endişenlendiğini hissettiğim belki de en belirgin zaman…
Tüm babalar sever çocuklarını biliyorum ama gösterme biçimleri güdük kalır onca baskının altında, gelişemez…
Değişmeyen şey değişimin kendisiydi değil mi…
Çok mutlu oluyorum şimdi çocuklarıyla uçurtma uçuran, onların ayakkabılarını bağlayan, saçlarını ören babaları gördükçe…
Hep denir ya ‘nerde o eski zamanlar.’ İşte ben bu konuda hiç katılmıyorum insanlara.
İyi ki zaman ilerledi iyi ki hep güçlü olmak zorunda kalan ulaşılmaz babalar yerini, çocuğunun gözlerinin içine bakan mutlu çocukların babalarına bıraktı…
Yine de hangi çocuğa sorsan başka baba hayal edemez, başka baba istemez…
Onlar en kıymetlilerimiz…
Biricik babalarımızın gününü canı gönülden kutluyorum…
