Şu aralar televizyon izlemeyi özledim.
Evet insan ihtiyaç duyuyor. Çünkü bütün gün kafamız bir sürü şeylerle dolu… televizyonun başına geçip öyle mal gibi durmak istiyoruz.
TV başına oturmadığınız zaman bütün sıkıntılarınızla baş başa kalırsınız. Oysa onun karşısında bütün her şeyi unutuyorsunuz, beyniniz boşalıyor. Boşlukta uçuyor gibisiniz… uçan bir balon gibisiniz.
Gündüz iş stresi ile birlikte sürekli sizi stratejik davranmaya iten arkadaşlık ve akabinde aile ilişkilerinizi, anne ve eş olmanın verdiği ekstra sorumlulukları, kendine yetemediğini fark etmenin azabını, bugüne kadar biri(somebady) değil, sıradan biri (anybady) olduğunuz duygusunu beyninizden söküp atmaya bire bir etkili yöntemdir TV seyretmek. Vesile kıldığınız şeyin karşısına geçip, bir iki nefes çektiğinizde, size kendinizi hiç olmadığınız kadar değerli, hiç olmadığınız kadar yazar, hiç olmadığınız kadar şair, hiç olmadığınız kadar üretken ve sizi hiç olmadığınız kadar boş beyinli yapar.
Televizyonun kafası çok güzeldir, çok!
