Yaşantımız bu dönemde, alt üst oldu. Hastane kapısında adeta çile yaşadık. Zaman içinde düzenimizin nasıl değiştiğine tanık olduk.
Suyun değirmenin içinde kaybolması gibi, acilin kapısından içeriye giren de yutulup kayboluyordu. Biz ise kapının dışında, tenha bir köşeye sığındık.
Hastamızın nerede olduğuna bir türlü akıl erdiremedik. Aklımız devre dışı kaldı ve duygusallığımız ön plana çıktı. Tanıdık birini görmek için koridoru arşınlamamız gerekirdi.
Kapıyı omuzuyla açanların sesi o anda çıkmıyor fakat bağırmaya aday olduklarını gösteriyorlardı. Bu davranışları bizim gibi ziyarete gelenlere herhangi bir baskı kurmuyor, aksine davranışınızla ne elde etmek istiyorsunuz diye tepki veriyorduk.
Fakat hastamız yutulabilir, kötü sözümüz olamaz. İçeride mi yoksa dışarıya atıldı mı? Diye mantık yürütüyoruz. Avcının avına yaklaşımı gibi görevli gördüğümüzde, hastamızı görebilecek miyiz? Diye soruyoruz.
Dizlerimize inen sızıya rağmen, ayaktayız. Gezinmeye devam ediyoruz. Birimizin bilgiye ulaşacağını bilsek gider içeride otururduk. O şansımızın da olmadığını görüyoruz. Bu arada odadan görevli elini kaldırdı ve bekleyin, dedi. Arkadaşımızın annesi için çok sevindik. Durumunun iyi olduğuna kanaat getirdik.
Hastamız belki de odada ayılmıştır diye de yorum yaptık.
Allah insanlara yardım, hastalara şifa ve sağlıkçılara da güç kuvvet versin. Hak ediyorlar, dedik. Bize yakın duranlar duamıza katıldı ve âmin, dedi. Yalnız kapıya omuzuyla çarpanları görmüyoruz. Arada bir ses duyuyoruz ama onlar mı bilemiyoruz.
Soluğumuz maskeyi ısıttı. Hazır gibiyiz gitmemiz için arkadaş ısrar etmeye başladı. Teşekkür etti. Annemi alır giderim. Yarın göreviniz var, daha yorulmayın, dedi. Bekleyelim şimdilik iyiyiz. Yalnız acil kapısında hiç bu kadar beklememiştik.
Kapıyı omuzu ile açanlar, koridorda bağıramaya başladılar. Hastanın birinci derece yakını olduklarını belli ediyorlardı. Kimi babam kimileri de amcam, diyordu. Önce koridorda bir hareketlilik yaşandı. Tepki verenler bağırırken, vermeyenler sessizliğini koruyordu.
Hastane koridorunu karıştıran bağrışmalara karşılık, görevlilerden ikisi, “hastanız taburcu edildi,” dediler. Bağıranlar bir anda balon gibi söndüler.
Hasta, ana kapıdan dışarıya çıkarılıyor. Kalabalık hastaya doğru adeta saldırıyor. Birisi düşüp hastayı yere yuvarlayabilirdi. Sağlıkçılar, hastayı birilerine bırakıp kalabalığa karıştılar.
Hastanenin kapısında kopan bağrışma korkunçtu. Arkadaşlara hemen arka kapıdan çıkın olayı görmeyin. Yarın buralara çağrılmayın, dedi. İş ciddiye binince çıkıp gittiler. Arkadaşın annesi de iyi denilerek taburcu edilmişti.
Sabah görev yerinde öğrendiklerimize göre çok iyi etmişiz. Olaylar büyümüş, çünkü hasta arabada vefat etmiş. Taraftarların tepkisi büyümüş. Mantıksız davranışlar bir arada olduğu bir ortamdan acilen kaçmamız büyük akıl hareketiydi.
Arka kapıdan çıktıkları için, bize de problemler yansımadı.
Hasan TANRIVERDİ
