Günlük yaşantımızı daha sağlıklı sürdürebilmemiz için, çevremizdekilerle olan ilşkilerimizi zaman zaman gözden geçirmemiz gerektiğine inanıyorum. Bizler insan ilişkilerinde nelere önem veririz? Çevremizdekilerden neler bekleriz? Beklentilerimizi sıralamaya başlamadan önce şunları düşünelim;
Biz çevremize karşı nasıl bir tutum içindeyiz.
Olaylar karşısında tepkilerimizi nasıl dile getiriyoruz?
Göründüğümüz gibi olmayı mı, olduğumuz gibi görünmeyi mi tercih ediyoruz? İnsanları olduğu gibi kabul edebiliyor muyuz?
Yakınlarımızın bir hatasını gördüğümüz zaman eleştirilerimizi yapıcı bir dille mi belirtmeye çalışıyoruz, yoksa yüzlerine söyleme cesareti bulamadığımız için anlamlı konuşarak “kızım sana söylüyorum gelinim sen anla” durumunu mu yaratmaya çalışıyoruz.
Günlük yaşantımızda sürekli karşı karşıya olduğumuz kişilerin ruh güzellikleri mi, fiziksel özellikleri mi, yoksa onlarla yapacağımız kültür alışverişi mi bizleri daha çok ilgilendiriyor?
Kimileri, insanları bir bütün olarak ele almak yerine yalnızca dış görünüşleriyle değerlendirirler. Ruh güzellikleri, insani değerler, yetenekler onlar için hiç önemli değildir. Bunun nedeni ise söz konusu özelliklerin hiçbirisini kendilerinde hissetmemeleridir. Bu tür insanlar başkalarının hatta en yakınlarının bile dış görünüşlerini sık sık eleştirir, bundan da büyük mutluluk duyarlar.
Unutmayalım ki fiziksel özellikler insanların kendileri tarafından değil, doğanın vermiş olduğu genler tarafından belirlenir. Bizler, vücut yapılarımızdan değil, davranışlarımızdan sorumlu tutulabiliriz ancak.
Zaten insanı insan yapan, fiziksel özellikler değil, kişisel özelliklerdir. Sağlam bir karakter yapısı, dürüstlük, iyi niyet, anlayış sevecenlik gibi değerler insan ilişkilerinde önemli bir rol oynar. Yalancılık, iki yüzlülük, iftiracılık, yağcılık gibi karakterleri kendimizde taşıyorsak, bir an önce bunları düzeltmek için çaba göstermeli, sonra da insanları fiziksel ve kişisel yönleriyle bir bütün olarak görmeyi öğrenmeliyiz.
Hiçbirimiz dört dörtlük değiliz. Elbette ki olumlu olumsuz birtakım yönlerimiz olacaktır. Yapmamız gereken en güzel şey yanlışlarımızın farkına varıp bir daha tekrarlamamaktır. Böylece herkesin gözünde cahil ve kişiliksiz bir imaj bırakmamış oluruz.
Sağlıklı ve iyi bir temele oturtulmuş ilişkiler kurmak istiyorsak, çevremizdekileri olduğu gibi kabul etmeli, onların dış görünüşleri ile uğraşıp durmak yerine ruh güzelliklerini de keşfetmeye çalışmalıyız ve Chesterfield’in şu sözünü aklımızdan hiç çıkarmamalıyız. “İnsanların yalnız yüzlerine değil, içlerine de bakın”
