Hangi ırk, hangi düşünce, hangi inanç, hangi günahı işlemiş olursa olsun bir insanı, kim, hangi hakla öldürebilir? Ama insanlıktan nasipdâr değilseniz, sizin için ‘kutsal’ kelimesi bile kan içmek anlamına gelebilir.
Arif olanlar surete bakar, adam mı, iblis mi olduğunu anlar. Eskilerde avam bile ‘ben artık insan sarrafıyım’ derdi.
Artık terör örgütü ve uzantılarının ne denli ‘esfel-i sâfîlîn’ olduğunu bilmeyen yok. Bu durumda ona ‘neden masum canı alıyorsun’ şeklindeki sorular anlamını yitirir.
Savunma dışında; ister kişisel husumet, ister kan davası, ister töre, ister çıkar çatışması, ister siyasal amaçlar için olsun, insan öldürmek şeytanî bir eylemdir.
Şimdi, şeytana ‘bunu neden yaptın’ diye sorulur mu?
Çünkü bu, onun varlık nedeni…
O halde bir terör örgütüne; ‘bunu neden yaptın’, ‘acımasızlar’, ‘Allah’sızlar’ ve sair gibi sözleri insanlar neden söyler, anlayabilmiş değilim.
Gidip şeytana; ‘beni/bizi/insanları neden aldatıyorsun/saptırıyorsun, seni sapkın seni’ denilir mi? Denilmez. O halde bunları terör örgütüne neden sorar insanlar?
Bir örgüt terör yapmak için var olmuşsa, o, bunu illaki yapacak. Marifet, onun varlık nedenlerini ortadan kaldırmakta. Ama bu sanıldığı kadar kolay değil.
Biliyoruz ki, PKK; ne ETA*, ne İRA, ne Kızıl Tugaylar, ne de Kızıl Kmerler’e benzemez. Çünkü hem onun bulunduğu coğrafya çok başka, hem de destekçileri.
PKK denilince aklınıza; İsrail, ABD, Almanya, İngiltere, Fransa, İtalya, Yunanistan, İsviçre, Danimarka, Ermenistan, Suriye hatta –son zamanlardaki iddialara göre– İran gelmeli.
Bir devlete sattığı silah hatta diğer araç gereçler için ağır şartlar koşan devletlerin, silah ve mühimmatları o halde bir terör örgütünün eline nasıl geçer? Hadi bir kez istenmeden geçmiş olsun, o halde bu durum 27 yıl sürer mi? Söz konusu örgüt PKK olunca sürüyor işte!
Peki, PKK bu sessizliği neden bozdu? Devletin, KCK veya benzeri operasyonlarından dolayı mı? Devlet, ana dilde eğitimi hemen hayata geçirmediği için mi? Kara mizaha da, kendi kendimizi aldatmaya da gerek yok.
İran, Karayılan’ı yakalayıp, pazarlıkla serbest bırakmışsa ‘bu ateş’ İran’ı yakar. İran bunu Suriye’deki “katil rejim” düşmesin diye yapmışsa, Müslümanlar üzerinde kalan üç-beş kuruşluk itibarını da hak ile yeksan eder.
Son katliamın talimatını verenin Suriyeli olması, Suriye ile PKK’nın, Türkiye’nin bir kez daha “ortak düşmanı” olduğunun açık delili.
Kendi derdine düşmüş bir Türkiye, bölgesel sorunlarla ilgilenebilir mi? Suriye’deki ateşi söndürebilir mi? Filistin’e destek olabilir mi? İsrail’le giriştiği mücadele de başarılı olabilir mi? Fransa’nın kompleksli liderinin kaprisleriyle uğraşabilir mi? Ya Berlis/coni’yle bozulan “dostluk” düzelir mi?
“Küresel mafya” için; derin devletin tasfiyesi, MİT’teki değişim, Arap sokaklarında Erdoğan’a gösterilen benzeri görülmemiş teveccüh, Başbakan’ın Merkel’in vakıfları hakkında söyledikleri, Sarkozy’nin Ermenistan ve Libya hezimeti, Ankara’nın Somali çıkartması, Rum kesimi ile olan restleşme, Türkiye’nin Esat için söyledikleri, BM Güvenlik Konseyi hakkındaki ‘kaymak’ açıklamaları, İran’ın Suriye’ye naklettiği silahlara el konulmasından daha büyük problem olabilir mi?
Bütün bunlara birde İsrail’le olan gerilimi eklemeye gerek var mı?
Bunca soruna rağmen, ekranlarda ve gazete köşelerinde PKK terörünün hâlâ iç güvenlik ve Kürt sorununa indirgenmesi bu kimselerin kürsel siyaset ve derindeki güç mücadelesinden haberdar olmadıklarını gösterir. Bu yüzdendir ki, bu yorumlara gülüp geçmekten başka çare kalmıyor.
Sorun, büyüyen Türkiye!
Çözüm mü? Bunun için yeni bir soru gerekiyor.
Büyümüş Türkiye bunu çözemeyecekse, niye büyüdü?
Not: *Bu yazı yayınlanmak üzere iken, İspanya’nın Bask bölgesinin bağımsızlığı için mücadele eden ETA, 43 yıl sonra silahlı mücadeleyi bıraktığını açıkladı. Bizdeki geri kafalı katillere ilânen duyurulur.
