Yaşı altmışın üzerinde olanlar iyi hatırlayacaklardır. 1960-1970’li yıllarda,dönemin gençleri, yaşadığımız düzeni ve olayları anlamak adına çok okurlardı.
Okuduğunuhayata ve eylemlere uygulamaya çalışırlardı. Gençlik liderleri de hep bu çokokuyan gençlerden çıkardı.
Amerika, ilkplanda, halka önderlik etme ve yönlendirme konumunda olanları ele aldı.
Bir taraftandüzeni dönüştürmek adına, provokasyonlar sürdürülürken, öte yandan, yazançizen, okuyan solcu kesim için plan ve programlar yapılıyordu.
Bunlarıetkilemek için sol görünümlü yayın organlarına destek verildi. Sürekli solgösterip sağ vurmuşlardı.
Uygulananplanlar sonuç verdi. Eylem temelinde sol denetim altına alınmıştı. Sol denetimaltına alınmış, ancak arkadan gelen solcular bitmiyordu.
Sol düşüncefikri ve teorik temel de saptırılmalıydı ki, arkadan gelen sol neslin önünegeçebilsinler.
RadikalGazetesi ve benzerleri gazeteler peyda oldu. Solculara dönükmüş gibi görünen bugazeteler, okumayan sahte solcuları, solcu olmayan ama kendini solcu sananlartarafından okunur oldu.
Bu gazetelerinideolojisi, emperyalizmin hizmetinde olduğu için okuyanlar da sonundasolculuktan çıktı. Liberal oldu.
Radikal veona bezeyen gazeteler gittikçe tiraj kaybeder oldu.
Bu türgazete ve yayın organlarının itibar kaybetmesini kendimce şöyle açıklıyorum.
Bilinçsiz ve okumayan solcularliberalleştikçe, bu tür gazetelerin işlevi bitmiş oluyor.
Bu durumsolcuların bittiği anlamına gelmiyor. Emperyalizm hangi planı uygularsauygulasın, sömürü ve yoksulluk olduğu sürece solcu olacaktır.
Artık, dünyabir gerçeği çok iyi anlamıştır. Amerika ve Avrupa emperyalist ülkelerdir.Emperyalizme karşı savaşılmadan, vatanın bağımsızlığı elde edilmeden, ülke içinhak, adalet, işsizlik, iktidar, emek sermaye çelişkisi gibi sorunlar çözümyoluna girmez.
Antiemperyalistmücadele yükseltilmeden, sınıf mücadelesi yükseltilemez. Hiçbir gerici düşünceve onun iktidarı kendiliğinden tarih sahnesinden çekilmez. Ta ki onu tavsiye edecekkuvvet onu tarih sahnesinden silene kadar.
Döneklikteköktencilik de (Radikal Dönek) şu yazdığım satırların sonucudur.
Özetle millimücadele olmadan, sınıf mücadelesi yürümez.
Emperyalist rantlardanpay alan sendikalı işçiler ile devrim olmaz.
Emperyalizminbelirlediği düzen içinde ücret mücadelesi, emperyalizme karşı mücadeledeğildir.
Bu anlamda,yeni bir saptırmaya dikkat çekelim.
Çatı Partisiçalışmaları, solu PKK’nın kuyruğuna takma işidir. Solu antiemperyalistmücadeleden çekip, etnik temelde siyaset yaptırma işidir.
Antiemperyalistmücadelenin içinde olmayanlar, kendilerini solcu olarak tanımlasalar bile solcuolamazlar.
Birsözümüzde kapitalizme olsun. Kapitalizm kendisini düşmez kalkmaz, yanılmaz,yenilmez, karşı konulmaz Allah olarak tanımlıyordu.
Gerçekgörünmeye başladı ve sihir bozuldu.
