Tam iki yıl önce aramızdan ayrıldı. Her aradığında “Cevat abi arıyor” diye düşündüğüm oğlu sevgili Serkan aradı, salı günü.
Ölümünün 2. yılında mevlüt düzenleyeceklerini belirterek, tam sayfa ilan vermek istediklerini söylediğinde, “iki yıl oldu mu?” dedim. Sanki dün gibiydi.
Zaman nasıl da akıyor.
Nasıl da, unutuyoruz.
Nasıl da, hayatın labirentlerinde kayboluveriyoruz.
****
Bir kez daha ardından mekanı cennet olsun diyorum.
İyi ki dostum olmuşsun iyi ki yaşamışsın be abi…
İyi ki, bu ülkeye istihdam merkezleri kurmuşsun.
İyi ki, bu ülkeye katma değer katan şirketleri bugünlere gelmesine; akıl, yürek ve emek katmışsın.
Ülke de çalışanlarında, dostlarında, ailende sana minnettar abi…
Mekanın cennet olsun abim.
****
İki yıl önce şunları yazmışım…
Dostlarımız bizim kapılarımızdır
Hastalığı ile üç yıldan fazla savaştı…
Yenik düştü abim, dostum, hemşerim.
Hayalleri ile, hasretleri ile, eksik bıraktıkları ile…
Ve ben hayatımda çok önemli yeri olan birini yitirdim.
Dağ gibi Cevat abiyi yitirdim.
Son zamanlarında nasıl acılar çektiğini yakından biliyorum.
“Yendim” derken hastalığını, yeniden umutsuzluğa düştüğü anları biliyorum.
****
Bir hafta sonu Bodrum’a gidecektik.
Karar vermiştik.
Cesaret edemedik Velittin Başkanım ile…
Ya orada birşey olursa…
Çocuklarına, ailesine nasıl hesap verirdik.
Erteledik…
Keşke ertelemeseydik, yapmak istediği o şeyi yapabilseydik.
Sonucu ne olursa olsun, eksik göndermeseydik..
Affet bizi abim…
****
Dostlar, arkadaşlar, abi bildiklerimiz bizim kapılarımızdır.
Zor günlerde, başımız darda olduğunda, hasbehal eylemek istediğimizde, acısını, sevincini paylaşmak istediğimizde, iki lafın belini kırmak istediğimde, tatile çıkmak istediğimizde, günlük siyaset konuşmak istediğimizde, kapılarını çaldığımız dostlarımız vardır.
Ve ben şimdi çok önemli bir kapımı yitirdim.
Abim, dostum, arkadaşım Cevat abimi yitirdim.
****
Canım abi hoşçakal…
Mekanın cennet olsun emi…
Cenazeni görebilseydin, ne kadar çok sevildiğini yakından görürdün…
Miting alanı gibiydi caminin avlusu…
Haber alan; dostların, arkadaşların, çalışanların, sevenlerin, çok şey yaptığın hemşerilerin cami avlusundaydı.
Son görevlerini yapmak için gelmişlerdi.
****
Abim be, hayatımdan bir kapı eksildi.
Hem de kocaman bir kapı…
****
İnsanın hayatından kapıların eksilmesi ne büyük acıdır, be abim…
Kapıların cennete açılsın…
Buluşmak üzere…
Hoşçakal…
Son söz: Dostlarınız mücadele ediyorsa amansız hastalıklarla onları kapıların açılmasını bekletmeyin olur mu? Kapılarını çalın…
Dostluklar kapıları açmak için vardır, yoksa kapalı tutmak için değil…
