Bu hafta Aşk haftasının devamı olsun. Yaşanan aşkların, acı da olsa, coşkusu ve mutluluğu da, ayrılığın can çekişi de olsa, bitişin, terk edilişin acısı da olsa… Sonu yine hep ayrılık olacak ya, biri ölüp biri hayatta kalsa da…
Yaşananlara, yaşarken sahip çıkmalı…
Çok zor da gelse unutmayı kabullenmek en önemlisi… Söylemek kendine, söylemek ona… Bitiriyorsa diğeri.
Ben de Seni Unutuyorum demeli… Hayatı suçlasak da, kızsak ta yaşanmışlara ve yaşanmamışlara… Artık geriye dönüş yok… Seni unutuyorum demeli insan.
***
Kimim demiyorum… Kim olursam olayım…
Yasaksa artık seni düşünmek yalnız-lığım daha çoğalsın diyedir.
İçimde zapt edilmez bir gitme isteği
Neresi demiyorum… Neresi olursa olsun
Bir sis çöküyor üstüme… Uzaktan geliyor artık sevinçler
Ben çoktan unuttum böyle şeyleri.
Dudaklarımda dalga dalga bir gülümseme
Gözlerim ufuk çizgisinde
Seni Unutuyorum…
Yüzünü ellerini, dudaklarını… Ayrılırken verdiğin hüznü
Hepsi kaybediş ve kayboluş oluyor.
Ama içimde müthiş bir gitme arzusu…
Ve dilimin ucunda o kelime
Tüm beynimdekileri unuttum.
Geçmişin mezarlığına gömdüm.
Yaşamak böyle hüzün vermemeli.
Her gün dolu dolu kederde olsa hayat… Mutlaka bir şeyler değişmeli
Ben kendi payıma düşenle…
Ve geri kalanını düşünmekle geçiriyor olsam da ömrümün yarısını
Bir su sesi, bir çiçeğin kokusu affettirmeye yetiyorken seni
Her gün bir şeyler değişmeli
Ahh… Hayat!
Bilmem ki sana ne demeli… Övgüyü mü hak ettin yoksa hakareti mi?
Herkes biraz kırgın sana pişmanlığın yarısı da kendine
Düşünüyorum da aslında; Hiç de haksız sayılmazdı küsüp de gidenler sana ya da geri kalanlar…
Aza razı olamayanlar bizlerdik galiba
Gerek yok aslında suçlu aramaya
Günler akıp gitmekte
Ve ben artık Unutmuşum.
