“İnsan bazen de gözlerini kapatarak görmesini bilmeli”…. konuşmanın orta bir yerinde söylemişti bu sözleri ama başka bir kelime dizisi içeriye girmeye haya etti… başlarını eğip önlerine geri geri saklanarak gittiler..
Bir müddet herkes kendi işine, bilgisayarının başına döndü…
Fonda Mercan dede…. Mevlâna Albümü…
-Uyamalısın…
-Kulağımda bu müzikler çalarken uyumak isterim… Aslında nasıl da yazmak istiyorum… Saatlerdir milyonlarca kelime yazdım, beynimin en karanlık aydınlık köşesinde…
-Sinestezi….
-Nasıl yani?
-İnsanın duyularının birbirine karışması. mesela sesleri görmek, gördüğün şeyleri duymak.
mesela do notası çalınca insanın mavi renkler görmesi gibi..
“Yağmurun sesine bak/Aşka davet ediyor”… Sinestezik bir şarkı mesela…
-Ben sinestezik miyim acaba?
-Bazı uzmanlar 200 de 1 kişinin sinestezik olduğunu söylüyormuş. Nereden geldik buraya?
-Bilmem!
-Hıı “kulağımda bu şarkılar çalarken uyumak istiyorum” demiştin…
-Hee demiştim ya! E doğru! Böyleyken, yani işte, bir de müzik varsa ortamda çalınan, gözlerimi kapatınca hareket eden renkler görüyorum…
-Her zaman mı?
-Yok canım işte, böyle zamanlarda…
-Gözün açıkken görüyor musun, peki?
-Yok canım, gözüm kapalıyken görüyorum… zaten onları görmen için gözlerini kapatman lazım…
-Hee, hııı…
