Semaverin Ruh Hali

Güneşli bir eylül günü sabahı deniz durgun, plaj suskun, rüzgâr esmekten yorgundu. Genç kız gözlerini plajda açtı. Amacı biraz dinlenmek, biraz da derin denizde kendini bulmaktı. Sahilde kimseler yoktu. İçindeki duygularla baş başa kalmak niyetindeydi. Geçmişiyle hesaplaşırken engin denizin derinliklerine daldı. Bir müddet sonra güneşin yakıcı sıcağına maruz kalıp toparlandı.

Ne yazık ki güneş ışınları tüm düşüncelerini yakmış, ışınlar içine işlemişti. Yanan yüreğini de alıp plajı terk etti. Geçmişini ve gelecek umutlarını da yanına alıp tekrar denizin kucağına atlayacaktı.

Eskilerden gelen bir ses tüm anılarını canlandırdı. Zaman, insanı olgunlaştırdıkça anıları hafızada taze barındırırmış onu anladı. Geçmişiyle bağlarını koparmaya çalışan kız geleceğinden de endişeliydi. Umut dünyası işte tatil bitiminde her şeyin yoluna gireceği ümidindeydi. Kendini hoş dost muhabbetlerine vermiş, yarının tasasını bir kenara itmişti.

Sohbetin ortasında “Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır da semaver çayının hatırı nedir?” diye düşündü.  Nihayetinde onunki de yabana atılmaz, tadı unutulmazdı. Semaver çayının demi ve kaynayan suyu tüm mutsuzlukları yok edip sohbeti bitirmezdi. Demlikten çıkan buharlar ruhları ısıtırken, git gide koyulaşan çay, içildiği her bardakta daha çok yudumlanır oldu. Genç kız döndü semavere baktı. Hiç durmaksızın sırf sohbet devam etsin diye neşeyle suyunu fokurdatıyordu. Her yenilenen bardak semaveri coşturdukça coşturuyordu. Çay, bardağı esir alıyor çeşmesinden akan suyun buğusu ise bardağın üzerini kaplıyordu. Ardından şeker eşlik edip damaklara tat veriyordu.

Kaşık ile karıştırılmaktan başı dönen şeker, çayın içinde kaybolup gidiyordu. Bardak bir süreliğine ısınırken, azalan çay ile tekrar üşümeye başlıyordu. Garsona ısmarlanan yeni bir bardak çay sohbetin alıp başını götürmesini sağlıyordu. Laf lafı açarken vakit su gibi akıp geçti. Semaverin bu akşamki mesaisi sona ermek üzereydi. Fişi çekilen semaver üzerinde tatlı bir yorgunluk hissetti. Yavaş yavaş soğumaya bırakıldı. Suyunun dumanı hala üzerindeydi, ama artık dinlenmeliydi. Masalar birer birer boşalmaya başladı. Sohbet bitiyordu. Karanlığın sessizliği ortama çökerken, cırcır böceklerinin sesleri dönüş zamanının geldiğini haber veriyordu. Son yudumlar da içildikten sonra yeniden görüşmek ümidiyle eller sallandı.

Anılar, fotoğraflar, tanıdık yüzler, ortak umutlar insanları sardı. Her yaz olduğu gibi yapılan rutin tatilin bitiş tarihi geldi çattı. Valizler toplandı. Genç kız denizle vedalaşıp yine işine, evine döndü.

İnsanın ömründe mutlaka bir kez olsun gezip görmesi gereken yerler vardır, bir de her sene mutlaka gezilmesi gereken yerler vardır. Bu sene ikisini de yaptım. Tatilimin bir kısmını zeytin memleketinde geçirdim. Oraların zeytini ve zeytinyağı meşhurdur. Hatta Dünya’daki en güzel zeytinyağı orada üretilir derler. Zeytin yetiştiriciliğine elverişli koşullara sahip bir yöredir. Zeytinciliğin bu kadar yaygın olmasının sebebini de yörenin toprağının beyaz olması ve çok rüzgâr alması ile açıklarlar.

Oralarda denize tepeden bakarsınız, iyot kokusunu ciğerlerinize doldurup bayram yaparsınız. Kaz dağlarının oksijeniyle tanışıp, rahat nefes almanın keyfiyle ağırlanırsınız. Bir gün yolunuz düşer de merak edip uğrarsanız, beni hatırlayasınız.

Gönlünüz hoş, başınız mutluluktan sarhoş olsun. Sevgiyle kalın.