Sevgili dostlar, yıllardır bu ülke de nice şehitler verdik. Her şehit haberlerini duyduğumuzda, ağlayan şehit analarını, yakınlarını ve babasız kalan şehit çocuklarını gördükçe millet olarak aynı duyguları paylaştık ve her defasında da yüreğimiz hançerlenircesine canımız yandı.Evladını dokuz ay karnında taşıyan, onun için emek veren, okutup, büyüten bir ana, sonrasında onu vatani görevi için gönderdiği askerde oğlu şehit düşüyor.
Yaklaşık çeyrek yüzyıldırlı Türkiye bu acılarla yaşıyor.
Öte yandan düşünüyorum da yıllardır bu ülkede nice genç fidanlarımız gidiyor, şehitler veriyoruz ama bir sonuç yok ortada.
Bir çeyrek yüzyıl geçti ve biz halen şehitler veriyoruz.
Bu savaş uzadıkça inandırıcılığını da yitirmeye başlıyor artık.
Dünyanın hiç bir yerinde, hiçbir savaş bu kadar uzun süremez. Tabii birileri istemediği takdirde…
İspanya’da 1936 da başlayan iç savaş, 1939 yılında sona ermişti ve yaklaşık üç yıl sürmüştü .Amerikalıların yıllardır sözünü ettiği Kuzey-Güney savaşıysa toplam dört yıl sürdü.
Son olarak İran-ırak savaşı bile en fazla sekiz yıl’dan sonra sona ermişti.
Biz ise çeyrek yüzyıldırlı hala gencecik fidanlarımıza yanıyor, şehitlerimize ağlıyoruz.
Her gazetelere baktığımızda şehit haberlerini duymak, her televizyonu açtığımızda şehit analarının göz yaşlarına tanık olmak acıların en büyüğüdür. Bu sen, ben, onlar ve Türkiye’de yaşayan herkes için geçerlidir.
Öyleyse hangi taraftan olursak olalım, oturup düşünelim ve sorgulayalım bu savaştan birilerinin çıkarları olmasaydı hala sürüyor olamazdı.
Bir çeyrek yüzyılı geride bıraktık ama akan kan hala durmuyor. Ne zaman bitecek bu savaşlar? Daha ne kadar insanımızı kaybetmemiz gerekiyor bu savaşın bitmesi için? Yazık değil mi onca emeklerle yetişen insanlara, yazık değil mi bu güzel ülkeye.
Sn Anıl YÜCEL çok güzel yakalamışsınız, akıcı şekilde de anlatmışsınız evt birilerinin çıkarları olmasaydı bu savaş hala devam ediyor olamazdı. sizinle aynı fikirdeyim, başarılarnzn devamını diliyorum….