Cumhuriyet’in ilk yılları…
İzmir Valisi Kazım Dirik, köy turuna çıkar.
Genelde ulaşımı zor dağ ve orman köylerini tercih eder ki…
Unutulmasın, sıkıntı yaşamasınlar.
Seferihisar’ın o tarihte adı Benliler olan köyüne gelir.
Harika bir törenle karşılanır, kurban kesilir.
Vali Dirik köyün adına takar:
“ Neden Benliler?”
Köylüler şaşkın birbirine bakar:
“ Bilmeyiz beyim, öyle demişler böyle gitmiş”
Vali, sözünü söyler;
“Siz bu toprakların efendileri, beylerisiniz… Beylik konusunda kimse elinize su dökemez. Bundan sonra köyün adı Beyler olsun, tamam mı beyler?”
Vilayete dönüşte köy adı “Beyler” olarak değiştirilir, tescil edilir.
*
Köy bir doğa harikası.
Tarihi çok eski. 5 bin 800 yıl öncesine dayanan geçmişten söz ediliyor.
Çünkü Kült (inanç) mağaraları var.
Bölgenin ekonomisi, zeytincilik, bağcılık ve küçük baş hayvan üreticiliğine dayalı.
İnsanlarını görseniz…
Hepsi gerçekten beyefendi.
Kibar, saygılı, misafirperver, bayrağına, toprağına bağlı.
*
Köyde yaşam son derece sakin.
Aynı oranda mutlu.
Her ne kadar genç nüfus şehre göç etmişse de…
Kültürleri, birbirine bağlılıklarıyla; tertemiz sokakları, beyaz badanalı taş evleriyle bir huzur yuvası.
Tanrı misafiri olarak köye gelen her kişi baş tacı ediliyor.
Sevginin sonsuzluğuyla ağırlanıyor.
*
Beyler bugünlerde keyifsiz.
Sakin Şehir Seferihisar’ın kendiyle barışık köyü huzursuz, tedirgin ve biraz da kırgın.
“Yok muydu başka yer?” diyorlar.
Toprağın insanı olarak kendilerine olmasa bile…
Tarihe, doğaya saygı gösterilmesini istiyorlar.
*
Ne mi yapılacak?
Birileri keşfetmiş, gözünü dikmiş.
Taş ve Mermer ocakları açılacak.
Dozerler, kepçeler çalışmaya başladı.
Beyler’in sakinleri ise…
Kendilerini dinleyecek bir Vali bekliyorlar.
Dört gözle!
****************
