Şair!
Ne hoş bir sıfat, yeni nesil gençlik ne boş görse de o büyük değerleri. Öyle! Yeni nesilde böyle. Şiir yazan kimse, o da olur şair. Oysa…
Okurum hatırlattı bana, bu yazıyı yazmak için ne kadar geç kaldığımı. Beni zannımca sürekli takip eden okurlarımdan. Nitelikli, kaliteli, kimlikli, kişilikli olduğuna inandıklarımdan. Dedi ki özetle ‘kendine şair diyebilmek adına ne yaptın? Güzel şiir yazmak mı bu titri kazandıran sana? Şair olmak kolay mı!?’
Bu yazıyı ne zamandır yazmak istiyordum, o okurumun yorumu vesile oldu. Allah (cc) razı olsun. Ben asla ‘şair olamam’ demedim, demeyeceğim, demem. Şair olabilirim. Şu an şair miyim? Değilim. Şu an şiir yazıcısıyım, okurum rahat olsun. Şairlik titrinin okurum gibi çok zor kazanıldığına inanırım. Şairler şair doğarlar, şair yaşarlar ve şair ölürler. Ben şair olarak doğduğuma inanıyorum, şair olarak yaşamaya çabalıyorum ve öldüğümde şair olacağım.
Benimle diyalog kurduğunuzda, ben asla ‘şairim’ demem zaten. Yazıyorum bazı yerlere, kabul de görüyor. Şairliği bilmeyen beni şair sanıyor. Varsın, sansın. Ama işte gerçek şiir sever anlıyor, tepkisini koyuyor ama koymadan şiir yazıcısını tanısa da fena olmaz. Neyse zaten yakında okurlarımla bir yemek yemek ya da kahve içmek özünde hasbihal etmek istiyorum. Okurlarımla iletişim halinde olmayı seviyorum.
Saygılarımla…
Esen kalın…
