Balkonu akşamları seviyorum. Üç tarafa münhasır ki allahtan yola bakmayan.
Neden yola bakan değerlidir derler, hiç anlamadım. Önü de açıkmış,derler.
Bir evin önü kapalı olmalı. Önü her nere oluyorsa. Bakışa göre değişir.
Ki aslında kimsenin bakmadığı yere bakan evin önü gerçekten açıktır. Kapalı balkonlara baksın bir ev.
Balkonlar mesela. Ki o zaman, kimsenin bakmadığı yer bana göre açık oluyor.
Sahibinden satılık. Yalan bunlar. Pazarlama taktiği. Hiçbir şeyin sahibi değiliz. Ezelden beri söylüyorum.
Fakat satılık. Önü felsefi olarak açık. Bakışıma kimse denk gelmiyor. O yüzden açık.
Dahası var…
Gün doğumundan gün batımına bütün güneş yay-ını görüyorum. Tam da göğe baktığım, göğü görebildiğim ve beni sıkmayan
göğ yayı boyunca.
Gece olur…
En son fırlatılan Türk uydusu kıpraşmayan bir yıldız gibi durur bu yay üzerinde. Ay-ın istikameti üzerinde. Hilal olduğu zaman ay, yıldızı önüne alır
lacivert bir bayrak çizerler. Çok kişiye öğrettim. O, yıldız değil. Türk uydusu diye. Hilali de anlattım.
Dahası var…
Gece olur… Gece yarısına doğru. Geçen yaz ayları… geceleri yine bakıyorum gök yay manzaralı balkonumdan göğe. Bodrum-Milas uçakları
tam da benim evin üzerine geldiğinde o yana-yani Milas- tarafına dönüyor. “Evet.. Şu…Ümit Hocanın evi… kıralım kumandayı… hımmm”
Dahası var… Ve bence evimin değerini kat kat artıran bir değer. Yine gece yarısına doğru… Orion Kemeri‘ndeki ortadaki yıldız…
Balkonumun köşesinde duruyorum… Tam köşeye denk geliyor Orion Kemeri ortadaki yıldız. Biraz solunda, aşağıda avcı köpeği.
