İnsan bazen içinde yaşadığı duygularını dışa vuramıyor, anlatamadığı duygusal acılarını, kendi kendine parçalamaya, yâda içindeki birikmiş kor alevin üzerine serpmeye çalışıyor. İşte o zaman, hayat boyu sönmeyen bir yanardağın sıcaklığında yaşanan bu yalnızlık, hiç beklemediğiniz de, şiirlere dönüşüyor içimizde yüreğimizde çırpınışlarla. Edebiyat, Kültür, Sanat ve şiir, yaşamın içinde var olduğu sürece, bunu yaşamak, hayatın içinde kalmışlığın özünde farklı duygularla çok yürek yaksa da, yine de bu yüreğin sahibini yakması farklımı dersiniz? Yoksa yanan bir yüreğin nerede ne zaman ağlamaktan yorgun düşeceğini mi beklersiniz.
Üzerine kül serpilmiş kor yürekleri söndürmek zordur, ağlamaya görsün bir kere yürek, sızlamaya görsün bir kez bu yürek ve kalp sızısını dermansız dertlere bırakmak, işte o zaman insanın ölümü beklemesi gibi bir şey bu. Şiire dökülen şiire yansıyan duyguların kor yüreklerle birleşmesi ne güzel, aşkı sevdayı yaşamayan insan ne bilir bu güzellikleri. Ama şiir de buluşan sevdaların aşkların ve tükenmiş umutların hayat bulması başka bir duygu değil mi? Keşke bu gün yaşadığımız dünyada, herkesin şiire olan sevdalanması aşka dönüşse derim. Şiir de yaşamın yaşamdan hayattan tad almanın bir başka sevdası olmalı, şiir hayatın bir anlamı, yaşamla tanışmanın, konuşmanın, ses vermenin, yaşanmamış sevdaların yaşanası heyecanları bana göre.
Ünlü Fransız yazar şair. Victor Marie Hugo (1802-1885)”Bir milletin, yaşamın aşkın sevdanın sevginin içinde buluşabilmesi, şiirin anlamını görmesiyle mümkün olur”der. Şairde fazilet vardır, şiirde güzellik sevgi dostluk vardır, şair sevgi insanıdır, duyguludur içinde yüreğinde kötülük yaşamaz. Bu gün bizi şiirle buluşturan Ahmet Haşim, Ahmet Yesevi, Nazım Hikmet, Can Yücel, Arif Nihat Asya, Fuzuli, Mustafa Şerif Onaran, Yavuz Bülent Bakiler, Özer Meral, Bekir Sıtkı Erdoğan, Yunus Emre ve daha niceleri, nasılda insan sevgisinde bir arada olmanın güzelliklerini sunmuşlar bizlere. Ama ne yazık ki yaşadığımız düzende, şiire ve ona hayat veren şairlerimize gösterdiğimiz sevgi ne kadar acaba? Bu gün yaşamını hayatını şiire adamış nice ozanlarımız şairlerimiz var, çoğu yaşamıyor, ama bıraktıkları miras nedir derseniz, aşk sevgi sevda yürek sıcaklığı, sevgiyi sımsıcak paylaşma heyecanı, ellerimizin sımsıcak birleşmesi, içimizdeki kalan kötülüklerin, namertliklerin, hainliklerin, belki şiir sevgisiyle bir gün kaybolması duygusu izler. Onlar bizlere şiiri miras olarak bıraktılar, ama biz şimdi ulus olarak. Şiire ve şaire ne kadar sahip çıkıyoruz acaba? Onca sıkıntılar içinde kalsa bile, bir şairin ben yaşamak için şiirimi satmaya muhtacım diye ortaya çıkıp boynunu büktüğünü gördünüz mü hiç? Ama günlerdir hazırladığı yazdığı içindeki tüm sıcaklığını, küçücük bir kitap da topladığı duygularının, bir gün insanlarca paylaşıldığını okunduğunu gördüğü anda, işte asıl onu doyuran mutlu eden hayata başka bir sevinçle baktıran şey, bitmeyen heyecanlardır onu sevindiren.
Bu gün nice şarkılara dökülen namelerde, şiirin içindeki sımsıcak duyguları olmasa, acaba o güzel şarkıların insanların yüreklerinde burkulduğunu düğümlendiğini görebilir miydik? Ben hayatım boyunca hiç bir zaman şairim demedim, bunca adını yüreklerimize yazdırmış kıymetlerin olduğu bir yerde, ben bunu nasıl söylerim. Şair olmak, o kadar kolay değil bunu bilir bunu söylerim. Öyle kalemi elime alıp sırf bana şair desinler diye kimseye boyun bükmem bükmedim. Bize şiiri miras olarak bırakmış nice kıymetlerin, daha hayatlarını okumak adına hala yaşımın dolmadığını biliyorum, belki de buna ömrüm bile yetmeyecek, bir gün ben şairim diyebilmek için. Ama yine de, şiirin adını bile yazmak için emek veren yüreklere her zaman sevgiyle baktım bakacağım. Belki bir gün ilerde gelecek nesillere, bizlerde miras olarak şiir bırakacağız emanet edeceğiz onlarla birlikte.
Ben ağlamayı hüzünlenmeyi gözyaşını şiir sevgisinde gördüm. Şiirler de yaşadım yazarak kendimce, yazarak okuyarak heyecanlandım. Şiirin özünde kalan sevgiyi, sevginin sıcaklığında buluşmayı paylaşmayı şiir sevgisiyle öğrendim. Sevdiğim kadına olan bağlılığımda sadakatimde özlemlerimde duyduğum cesaretimi heyecanımı masunluğumu, şiir sevdasında yaşadım, kelimeler kısacık cümleler iki satırda olsa, bazen o iki satırda öyle anlamlı sımsıcak duygular gizlidir ki bunu anlayamazsınız. Öyle şiirler vardır ki yürek yakar yangına çevirir içinizi, neye uğradığınızı şaşırırsınız okuduğunuzda, ama birde sevdalarınıza karşılık bulamadığınız da, bu yangın sizi yakar içinizi kor alevlere çevirir ve kimse söndüremez bu yangını, tek başınıza kalır yanar söner bitersiniz. İşte bununda adına KARASEVDA deriz, varsın karasevdaya dönüşsün yürekteki yangınlar, ama yinede sımsıcak heyecanlara sarılmış duygularda buluşmamıza ŞİİR ve ŞAİR yetişir. Ben yeni kitabım da her sabah uyandığım da, yalnızlığımı kimsesizliğimi ve beni kötülüklerden uzakta tutan kirlenmemiş duygularımı yaşamak istiyorum.
SABAHIN ALTISINDA UYANDIĞIMDA
İnsan hayatında sevgiyi ararken başka olumsuzluklarda yaşıyor, ama bir gün artık bu olumsuzluklardan sıyrılıp, hayatı özünde, doğru sevgide, doğru askta, doğru dostluklar da, paylaşmanın heyecanında, şiire sarılmak istedim. Yağmurda ağlamak gibi, işte şimdi hayatın bir kesiti bu, bazen şiirlerde anlatılan sözlerde, hayatın yaşanmış ve yaşanmamışları da gizlidir. Siz siz olun, bir gün yağan yağmurlarda başınızı pencerenin önünde yaslayın cama ve yaşayamadıklarınızı yaşayacaklarınızı bir bir sayın, hayatın içinde gizli olan her şeyde yaşanan duygular Şiir’lerde gizlidir. Hayatımız yağmur taneleriyle bir de bakarsınız elimizin arasından kayıp gitmiş, istesek de onu yakalayamayız, geçmişi yeniden yaşamak, belki de hiç susmadan ağlamak, tek arkadaşımız olacaktır. Keşke şimdi yaşadığımız dünyada, küslükleri, kıskançlıkları, namertlikleri ve hain duyguları, sevgisiz nankörlükleri bir kenara bırakabilseydik. Bir birimizi sevseydik, saysaydık, ellerimiz sımsıcak sevgiyle birleşseydi, kucaklaşsaydık sımsıcak sevginin şiirsel tadında, kırgınlıkları unutsaydık bayram sevinçlerinin şiirlerde buluşası tadıyla. Her şey nasılda güzel olurdu, Şiirin sımsıcak dünyasında. Ben yeni kitabımda işte tüm bu güzellikleri yaşamak yaşatmak adına, SABAHIN ALTISINDA UYANMAK ‘ta kalacağım sonsuza dek, ama biliyorum ki şimdi herkesin ŞİİR tadında ŞİİR’in sıcaklığında sevgiyi yaşamaya aramaya sabahın altısında kalacak bunu biliyorum.
