İnsan bir yolcudur, bu yolculuk doğumla başlar. Memleketi dünyanın neresinde olursa olsun, ister ağa olsun ister bey olsun, ister fakir, ister zengin olsun; bu yolculuk mezar kapısına kadar devam eder.Bütün makamlar, mansıplar, köşkler, etiketler dünyada kalır.
Önemli olan misafir olarak geldiği bu dünyada bir Hoşseda bırakmaktır. Nerde yaşadığımız önemli değil yaşadığımız, köy de olabilir, bir dağ başı da olabilir, modern bir kentte olabilir. Çünkü iyi ve kötü bütün özellikler insanın içinde gizlidir.
Yani ne ırkınızın, ne renginizin, ne dil nede dininizin asla önemi yoktur! Soyluluk ve erdem sizin yani her insan tekinin içinde gizlidir. Önemli olan bu hazineyi keşfetmek ya da keşfedilmesine vesile olmaya çalışmaktır. Buda içinde yaşadığınız ailenin, toplumun, milletin, ya da kentin yöneticilerinin iyi insan olmasıyla, sorumluluk duygusuyla alakalı bir olaydır.
Kentli olmak dedik! Peştuca bir söz vardır. “Eğer Hz İsa’nın eşeğini Mekke’ye, yani Kabe’ye göndersen, eşek döner gelir yine eşektir.” Buradan çıkaracağımız sonuç, ders şudur: “İhtişam bakışında olmalı baktığın şeyde değil.” Yani sen kendini bilmez, kendi değerini algılamazsan, keşfedemezsen, yaşadığın kentin, yörenin, memleketin hiç önemi yok! Sömürülmeye, itilmeye-kakılmaya kullanılmaya teşnesin demektir.
Değerli dostlar; bir kentli olmak, orada yaşamak başka bir şeydir. O kenti yasamak, bambaşka ayrı bir şeydir. Bendeniz yüksel MERT 60’lı yılarda ilk Adana’ya geldiğimde bütün iliklerime kadar hissetmiştim bunu.
Bir Sinema ve sanat kenti olan Adana’yı filmlerden, kitaplardan, son zamanlar da dizi ve televizyonlardan izlemek ayrı bir şey! Nedir ayrıcalığı? Kurgulanmış ve yönlendirilmiş olmasıdır apayrı bir güzellik.
Ancak ayağın bu bereketli Çukurova toprağına sağlam bastığında, dingin bir zihinle gökyüzüne bakıp baş yukarı, eller yukarı Ya Rabbim şükür sana deyip, derin, derin nefesler alıp gökyüzüne baktığında, köz kapaklarını kapatıp, dünya, uzay ve evren ile bütünleştiğinde bu toprağı, bu yeri, bu yöreyi derinden hisseder, enderinden yaşarsın.
İşte bende dün bunları yaşadım. Yüce gök’e Şükürler olsun!
Geçen cumartesi günü ABD’den yüzyıllar önce kurulan Adana’nın tarihi Ramazanoğlu Konağında “Canlı Yayın Duyarlılığında Yaşam” konulu bir konferans verdim. Sıra dışı soğuk ve yağmura rağmen Adana’nın düşünceyi, sanatı ve kültürü önemseyen insanları beni yalnız bırakmadılar.
Kazakistan geleneksel devlet ricalinin giydiği kaftan ve kavuk’u bana hediye olarak takdim eden Dünya Türkmenler Birliği Federasyonu Genel Başkanı Sayın İsmail Demirdüzen ve Yönetim kuruluna bitimsiz teşekkürlerimi arz ediyorum.
Devlet ricalinden ikimizin de çok değerli arkadaşı, dostu olan Adalet ve Kalkınma Partisi Genel Başkan Yardımcısı Ömer ÇELİK Adana’da olduğu halde sadece söz verdiği için önce benim konferansa gelerek MERTÇE sözünde duran ve beni onurlandıran, spontane gelişen davetimi kırmayarak kürüyse kadar gelip o mesaj yüklü şiiriyle gönüllerde taht kuran, Aslan Yağ Yönetim Kurulu Başkanı Gönül dostum Nevzat ASLAN’a da bitimsiz şükranlarımı arz ediyorum.
Bilgisiyle, birikimiyle, devlete olan sadakati ve örnek İNSAN yanıyla rahatsız olduğu halde sırf beni onurlandırmak için oraya gelen, bana layık görülen ve üzerinde “Arkadaşlar! Gidip Toros Dağlarına bakınız eğer orad bir tek Yörük çadırı görürseniz ve o çadırda bir duman tütüyorsa, şunu çok iyi biliniz ki dünyada hiçbir güç ve kuvvet asla bizi yenemez.”(Gazi Mustafa Kemal Atatürk”Yazar yüksel Mert Türkmen Beyi) yazılı plaketi kendi elleriyle takdim eden, Adana ve Ramazanoğlu Ailesinin Yüz akı sevgili dostum Orhan RAMAZANOĞLU’na da sonsuz sevgi ve saygılarımı arz gönderiyorum.
Kader planımda bana böyle bir imkanı sunan Yüce Rabbimize bitimsiz hamd-ü senalar ediyorum.
Yazıma son verirken, Üniversite’mizin çiçeği burnunda Rektörü Prf. Dr. Mustafa Kibar’a;
Adana ile, bilimin, kaynaşmasına, kucaklaşmasına vesile olan; Çukurova Üniversitesi (ÇÜ) Ramazanoğlu Konağı Kültür Merkezi müdürü Doç Dr. Gözde Ramazanoğlu’na, beni yalnız bırakmayan tüm dostlara teşekkür ediyorum.
