Prof.Dr. Nazif KUYUCUKLU, kendi döneminin en sessiz, en sakin, en munis öğretim üyelerinden biriydi İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nin. Onun dersine ilk girdiğimde, derslerde uyuma konusunda marka olmuş arkadaş, “hıh, tam bana göre bir ders” deyivermişti, daha dün gibi hatırlıyorum.
Nazif Hoca’nın, Çalışma Ekonomisi ve Türkiye Ekonomisi dersinde özellikle de girmiş olduğu İktisadi Olaylar Tarihi kitabından yürüttüğü Sosyal Siyaset dersinde, aynı ses tonu, aynı konum, aynı kıyafetler eşliğinde deliksiz eksiksiz fazlalıksız dakika şaşmayan derslerinde bir çoğumuz derslerin bitmesi için kıvransa da ben ilgi ve merakla takip ederdim.
Kör ölür badem gözlü olur. Rahmetli hocamın ebedi aleme göç etmesinden sonra mezun arkadaşlarımızın çoğu methiyeler düzmekte. Daha dün gibi hatırlıyorum, derslerin bitmesi için kıvranmalarını, kazık sorular karşısında söylenenleri, ayrıntılı istatistiki bilgilerin sınav sorularına yansıması esnasındaki isyanları…
Ama zaman geçince acı da olsa yaşananlar, her şey uçuk toz pembe anılara dönüşüyor demek ki.
Ben se, gerek derslerin sıkıcılığına rağmen, gerek ders kitaplarındaki teferruata rağmen başından sonuna ilgiyle takip etmiş, iki üç kişiyle de olsa derslerini hiç kaçırmamış sadık eski bir öğrencisi olarak kalemimin ucunun estiği gibi değerlendirme yapabilmeye cüretkar gördüm kendimi. Biliyordum ki, ben de Nazif Hocanın oturduğu kürsüde oturacaktım. Biliyorum ki, benzeri alanlardaki derslere girecektim. O nedenle her bilgi kırıntısını eksiksiz nakşetmeye çalışıyordum beynime. Öyle de oldu. Siyasal’daki bütün hocalarımın bütün jest ve mimiklerini bile kaçırmadan takip ettim. Aradan geçen 16 yıl sonra kendime baktığımda inanılmaz bir harmoninin şahsımda oluştuğunu gördüm.
Bir de hocamın insani boyutuna değinmek istiyorum, yordamlama bilgilerimle.
Kalender, Mütevazı Bir O Kadar da Yanlız Bir Adam Nazif KUYUCUKLU
Nazif hoca, alabildiğince mütevazı bir kişilikti. Onun bilim adamlığından ziyade ön plana çıkan araştırmacı ve arşivci kişiliği Türkiye’nin canlı bir bilgi ve veri deposu olduğunu göstermekteydi.
Nazif KUYUCUKLU’nun yerli malına olan tutkusu, yerli (ulusal) ekonominin gücü ve gelişmesi adına sözüyle birlikte özüyle temsil ettiği dim dik duruşu onu yakından tanıyanların tereddütsüz teslim edeceği bir husustur.
Bütün bir teslimiyetle kullanmakta olduğu ANADOL marka otomobili bunun en belirgin göstergesiydi.
Sosyalist sisteme olan sempatisi, hakça bölüşüme olan inancından gelmekteydi. Özel hayatında da aynı şekilde yakın çevresine olan yardımları bu kanımızı pekeştirmektedir. Belki de, Nazif hoca, çalkantılı bir özel hayatın çileli yolundan geçmeseydi, uzun yıllar aramızda kalırdı.
Rahmetli hocamızın göz bebeği olarak gördüğü kitaplarının ve arşivinin akıbeti onu yıkmış ve yatağa düşürmüş ama asıl olarak böylesi bir arşiv bankasının heba olması en başta bilim emekçilerinin ve araştırmacıların sonra da Türkiye’ni bir kaybıydı. Keşke bu günümüzde yaşasaydı da, en azından dijital ortamda bir kısım verileri hala elimizde kalsaydı.
Nazif Hoca, insanı önce insan olarak görür, hiçbir ayrım yapmaksızın sorunlarına kendi diliyle çare bulmaya çalışırdı. Bu yola baş koymuş biri olarak bendeniz de aynı dikkatle çalışmaya devam etmekteyim.
Sevgili Nazif Hocam!
En son İstanbul Siyasal Mezunlar Derneği olarak evine gelmiş ve hoşça zaman geçirmiş hasbihal etmiştik.
Seni özlüyor ve rahmetle anıyoruz. Ruhun şad olsun.
Mesele kel ölür sırma saçlı olur kör ölür badem gözlü olur meselesi değil,
Nazif hoca gerçekten kendi aleminde ve kendi tarzında eşi menendi bulunmaz bir adamdı.
O hocadan önce adamdı, çoğu zaman derslerinde ıhlamış tıslamış da olsak ardın methiye düzüyor olmamızın temel sebebi budur. Yoksa derslerinde sıkıldığımız bir gerçekti, yoruluyorduk onca yoğun bilgi arasında.
Ama yine de bir şekilde gidip dinlemeyi Nazif hocayı görmeyi seviyorduk.
Kısmet olursa arada bir de babacan nasihatlerini alıyorduk.
Allah rahmet eylesin
Günümüzde küresel sermaye ye bu kadar secde etmişlerin ULUSAL EKONOMİ den pek bir şey anlayabilceklerini ve yaşanan onca sorunu çözebileceklerini hiç sanmıyorum.
Ayrıca müslüman olduklarını iddia edenlerin küresel sermaye ye nasıl secde edebildiklerini ve ulusalcılığa nasıl hor bakabildiklerini hala anlayabilmiş değilim
Hocamızın dersleri kendisi hasta olduğundan dolayı(beyin tümörü vardı) uyuma modunda gidiyordu.Allah rahmet eylesin.
Lakin hocamız güncel istatistiği çok severdi türkiye deki büyükbaş hayvan sayısından tutunda buğday reköltesine kadar finalde sorduğunu hatırlarım.Aslında beni ne anadol arabası ne de dersi ilgimi çekmişti.
Her gün oğlu anadol arabsıyla onu getirir kollarından tutarak 1. katta ki odasına çıkarırdı bir gün bende yanına gittim hocanın …hocanın 45 model masası ve yaylı deri koltukları olan odasında harbiden sinekler uçuşuyordu ve masasına iki kule şeklinde kitapları ve kitapların arasında hocayı görmüştüm hoca kitap okuyordu… kendi kendime dedimki adam nerdeyse ölmek üzere ama hala bunca kitabı okumaktan geri kalmıyor. İşte bilim adamlığının nasıl bir şey olması gerektiğini o gün görmüştüm. Beşikten mezara ilim böyle bir şey olmalı sanırım..
Sevgili Nazif hocam,Gece Saat 12.17 suan Newyork’ta evimde yatmak uzereydim .Birden aklima dustun .Nasilsin ?Sagligin iyi mi acaba diye dusundum .Internette bir baktim ki …..Gitmissin.Topragin bol,Ruhun sad olsun.Sen ne guzel bir insandin .Evet herseyden once,SEN adam gibi adam,insan gibi insandin.Nurlar icinde yat .